τρομοκρατών, έχει περιορίσει το νου και τις ψυχές μας σ’ ένα
συρματόπλεγμα. Δεν τολμούμε να πλησιάσουμε την αλήθεια, αλλά
βολευόμαστε με τις προκαταλήψεις που καλλιεργούνται από την απόλυτη
σχεδόν άγνοιά μας. Η απλή αναφορά σε Παλαιστίνιους πριν λίγο ήταν
ποινικό αδίκημα. Οι Παλαιστίνιοι, επί χρόνια, ήταν απαγορευμένο
«είδος» ανθρώπων για τους Εβραίους πολίτες του Ισραήλ. Αυτό είχε ως
επακόλουθο τη δόμηση ενός νοσηρού υπόβαθρου στο συλλογικό
υποσυνείδητό μας, ανεξάρτητα αν τώρα έχουμε αποδεχθεί επίσημα την
ύπαρξη ενός λαού, που λέγεται παλαιστινιακός. Σκέψου, με αυτά τα
δεδομένα, κάποιον που προχωρά όπως εμείς, στην αποκοτιά μιας
γνωριμίας με Παλαιστίνιους, που δεχθήκαμε να φιλευτούμε σε αραβικό
σπίτι στα κατεχόμενα της Δυτικής Όχθης, που αποφασίσαμε να
τριγυρίζουμε άοπλοι ανάμεσα σ’ εκείνους, που η κρατική προπαγάνδα, οι
εφημερίδες και η τηλεόρασή μας, δαιμονολογώντας άκριτα, έχουν
ταυτίσει με τον πιο φοβερό μπαμπούλα των παιδικών χρόνων μας. Οι
όποιες αντιστάσεις κρατούσα σε εγρήγορση, δεν άντεξαν και αποδέχθηκα
την αλήθεια, ότι ο Σεΐχης μας, αλλά και όσοι γνωρίσαμε χάριν αυτού στο
Ντεΐρ Καντίς, δεν είχαν σχέση με όσα νομίζαμε πως ξέραμε ως τώρα για
τους Παλαιστίνιους.Απεναντίας, πρόκειται για ανθρώπους μιας άλλης
ποιότητας...». «Γιοέλ, πόσο θα μείνεις αλήθεια. Σε ρωτώ, γιατί μετά από
δυο μέρες θα επισκεφτούμε πάλι τον Σεΐχη. Η όλη στάση του απέναντί
σου έδειχνε πως σε δέχτηκε στη συντροφιά μας και σίγουρα θα χαιρόταν
να σε ξαναδεί». «Δυστυχώς, αύριο πρωί πρωί πρέπει να φύγω.
Ουσιαστικά ζήτησα μικρή παράταση της άδειάς μου πραξικοπηματικά και
το οφείλω στη Σάρρα, ξέρεις στην υπέροχη φαλάσα^31 , που έχω
προϊσταμένη. Σου έχω μιλήσει γι’ αυτήν κι άλλη φορά, αν θυμάσαι.
Ξέρεις, είμαι βέβαιος πως είναι λιγάκι τσιμπημένη μαζί μου κι έτσι της
είναι δύσκολο να μου χαλάσει χατίρι. Αλλά φίλε μου θα συμφωνήσεις,
πως δεν πρέπει να ξεπερνώ κάποια όρια στις καταχρήσεις, γιατί θα μείνω
χωρίς δουλειά και ίσως αναγκασθώ να ζητήσω να με περιθάλψετε...».
Γελάσαμε και οι δυο τρανταχτά, σε τούτο το σημείο της κουβέντας. «Να
είσαι όμως σίγουρος, πως θα σας κουβαληθώ με την πρώτη ευκαιρία και
ίσως φέρω μαζί και την Σάρρα, αν βέβαια ο κανονισμός του κοινοβίου
σας, προβλέπει την φιλοξενία γυναικών ...». «Είστε ευπρόσδεκτοι και οι
δύο, με έναν όρο. Η Σάρρα, εφόσον βέβαια καταφέρω να την υποτάξω με
τη γιεμενίτικη γοητεία μου, θα φιλοξενηθεί στο υπνοδωμάτιό μου.... Θα
συμφωνείς φαντάζομαι, πως μια φαλάσα ταιριάζει περισσότερο σ’ έναν
(^31) Έτσι λέγονται οι μαύροι Εβραίοι από την Αιθιοπία.