Στο κέντρο του Ντεΐρ Καντίς το τζαμί ξεχωρίζει, μιας και είναι
κομμάτι πιο ψηλό από τα χαμόσπιτα που βρίσκονται τριγύρω του.
Απλοϊκά χτισμένο, ολόλευκο, μ’ ένα μιναρέ φαρδύ και κοντό. Δίπλα στο
τζαμί, κολλημένο στον έξω τοίχο του, ένα σπιτάκι το ίδιο κατάλευκο. Είχε
φτιαχτεί για να στεγάζει τον ιμάμη του χωριού. Μα οι κάτοικοι είναι
άποροι και μετρημένοι, που δεν αντέχουν να περισσεύουν χρήματα για
την πληρωμή ενός ιμάμη, έστω και καταρτισμένου στα αναγκαία και
στοιχειώδη.
Στο Ντεΐρ Καντίς γεννήθηκε και ανάλωσε σχεδόν όλο το βίο του, ένας
απλός άνθρωπος του Θεού. Αυτό μαρτυρούν ολοπρόθυμα και με πολύ
σεβασμό, όλοι όσοι αξιώθηκαν να τον γνωρίσουν.
Τα γένια του ανθρώπου του Θεού είναι κάτασπρα όπως και τα
λιγοστά μαλλιά του, που συνήθως κρύβει η καφίγια τουi. Εδώ και
κάμποσο καιρό, ο χρόνος έχει λυγίσει το κορμί του και για να κάνει λίγα
βήματα, στηρίζεται σε μια χοντρή βέργα, που την φυλάγει από τότε που
έβοσκε ακόμα τα λίγα πρόβατά του, στους γύρω λόφους. Το όνομά του
είναι Σεΐχ Ισμαήλ Αμπού Σάλεχ.
Ο γέροντας Αμπού Σάλεχ δεν αξιώθηκε να φοιτήσει σε σχολεία,
μήτε του δόθηκε η ευκαιρία να συχνάζει σε μεντρεσέδες. Μα όταν στα
νιάτα του η φτώχεια τον ανάγκασε να ξενιτευτεί στη Συρία και στο
Λίβανο, μετά τη δουλειά δε σύχναζε σε καφενέδες, ούτε έτρεχε στα μέρη
που γλεντοκοπούσαν οι συνομήλικοί του. Όσος χρόνος του έμενε,
κλέβοντας ακόμα ώρες κι από τον ύπνο, τον ξόδευε λαίμαργα και
μάθαινε γράμματα. Τον βοηθούσαν καλοί άνθρωποι, που τους έφερνε
συχνά στη θύμησή του, ψελλίζοντας άπειρες ευχές για την ειρήνη των
ψυχών τους. Είχε άσβηστο πόθο να αξιωθεί να ψέλνει και να μελετά, το
κατά το δύναμη, το ιερό Κοράνι.
Ο Ισμαήλ Αμπού Σάλεχ, τον καιρό που ζούσε στα ξένα, αξιώθηκε
να γίνει δερβίσηςii στην ταρίκαiii του Πιρ Αχμέντ αρ-Ριφαήiv.
Ο Αμπού Σάλεχ γύρισε από την ξενιτειά στο χωριό, ώριμος άνδρας
πια, ενώ είχε περάσει τα τριάντα πέντε του χρόνια. Έφυγε μονάχος,
αμούστακο παλικάρι και ξαναφάνηκε με τη γυναίκα του και το πρώτο
τους παιδί, τον Αχμέντ. Οι οικονομίες που κατάφερε να μαζέψει, δεν
ήταν πολλές, αν και το κάθε νόμισμα ήταν νοτισμένο απ’ τον ιδρώτα του