Ο Αριέλ Σαρόν, ο τραγικός άνθρωπος που τίναξε στον αέρα την
ελπίδα για ειρήνη μεταξύ Ισραηλινών Εβραίων και Παλαιστινίων και
πυροδότησε τη δεύτερη ιντιφάντα έγινε πρωθυπουργός του Ισραήλ. Ένα
συνονθύλευμα πολιτικών κομμάτων και ομάδων, με κοινό
χαρακτηριστικό τις ακραίες θέσεις τους στο παλαιστινιακό πρόβλημα και
τον απροκάλυπτο ρατσισμό έκαναν κυβέρνηση με πρωθυπουργό έναν
άνθρωπο, που κανείς νηφάλιος και φιλειρηνικός Ισραηλινός πολίτης, δεν
ήταν δυνατό να εμπιστευτεί.
Παλαιστίνιοι νεαρής ηλικίας, άνδρες και κοπέλλες, σπρωγμένοι από
την έσχατη απελπισία, μεταμορφώνονταν σε ζωντανούς εμπρηστικούς
μηχανισμούς, εισέβαλαν σε πολυσύχναστα σημεία πόλεων του Ισραήλ και
έσπερναν το θάνατο, την οδύνη, τον τρόμο .... Αριθμητικά, τα
περισσότερα θύματα, -νεκροί, ακρωτηριασμένοι, σοβαρά τραυματίες-,
ήταν Εβραίοι, αλλά συχνά μετρούσαν οι τραυματιοφορείς, ανάμεσά τους,
ανυποψίαστους τουρίστες, ταλαίπωρους οικονομικούς μετανάστες από
χώρες της Ασίας, που βρίσκονταν στο Ισραήλ, δουλεύοντας σαν εργάτες
γης ή υπηρέτες σε πλούσια σπίτια του Τελ Αβίβ, της Ιερουσαλήμ και
άλλων πόλεων.
Τα αντίποινα του στρατού είχαν εξ αρχής προδιαγράψει πού θα
οδηγούσαν. Στην κατάλυση της αυτονομίας στα παλαιστινιακά εδάφη,
στην επιβολή μιας υπέρμετρα απάνθρωπης αντιτρομοκρατίας, στον
εξευτελισμό του επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής μπροστά στα
μάτια του λαού του, στη δημιουργία, όλων εκείνων των συνθηκών, που
θα ευνοούσαν ένα κλίμα για τους Παλαιστινίους με δύο μονόδρομους·
είτε την υπάκουη αποδοχή της επικυριαρχίας της ισραηλινής εξουσίας,
στα υπό όρους αυτόνομα παλαιστινιακά εδάφη, είτε την πρόκληση ενός
ακόμη κύματος Παλαιστινίων προσφύγων, σε άλλες χώρες....
Ο μακαρίτης υπουργός Τουρισμού Ρεχαβάμ Ζεεβί, που
δολοφονήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2001, πρόσφερε στον ομοϊδεάτη του
Σαρόν το πρόσχημα για να σκληρύνει τη στάση του. Ένας απόστρατος
του ισραηλινού στρατού, που μπήκε στην τελευταία κνεσέτ ως ηγέτης του
μικρού κόμματος Γισραέλ Μπεϊτέινου , με βασική προεκλογική διακήρυξη,
την υπόσχεση να καθαρίσει τη Δυτική Όχθη από τους Άραβες και
προϊστορία στο σχεδιασμό της «αντιτρομοκρατικής πολιτικής», τί μοίρα
άραγε μπορούσε να έχει; Ήταν ένα ερώτημα, που κάθε Εβραίος του