χάριν της ασφάλειας του κράτους του Ισραήλ. Όλα αυτά έκαναν την
ισραηλινή κατοχή απόλυτα μισητή.
Η κατεδάφιση όμως των σπιτιών πλήγωνε τους ανθρώπους της
Παλαιστίνης στο κέντρο της καρδιάς....
Ο Γιοέλ, ήταν Εβραίος, μα περισσότερο ήταν ένα παιδί της
Μεσογείου, τέκνο της Ανατολής, όπου η οικογένεια είναι το παν για έναν
άνθρωπο. Το σπίτι του, το οίκημα που στεγάζει παππούδες, γονείς,
αδέλφια, νύφες, εγγόνια, δεν είναι μια απλή μονοκατοικία ή ένα
διαμέρισμα πολυκατοικίας, που έχει μια οποιαδήποτε αξία σε χρήμα. Το
σπίτι για όλους τους ανθρώπους της Ανατολής, ξεκινώντας από την
Ελλάδα και τα Βαλκάνια, περνώντας στην Τουρκία και αγκαλιάζοντας
στη συνέχεια τη Συρία, την Παλαιστίνη, το Λίβανο, είναι το όνειρο και ο
μόχθος μιας ζωής. Για όσους το έχουν ήδη, είναι το κατ’ εξοχήν ιερό
πάνω στη γη. Είναι η εστία, όπου συνάζονται οι άνθρωποι της ίδιας
οικογένειας, όχι απλώς για να φάνε, να πλυθούν, να αφοδεύσουν, να
κοιμηθούν και τέλος πάντων να φέρουν σε πέρας τις βιολογικές
λειτουργίες που προσιδιάζουν στο ανθρώπινο είδος. Είναι ένας ορατός
ομφαλός, που συνδέει τα μέλη μιας οικογένειας, αξιώνοντάς τα να ζουν
πράγματι ως άνθρωποι και όχι ως θηριώδη άτομα.
Εδώ, στο οικογενειακό ιερό, μοιράζονται μεταξύ τους τις
προσδοκίες τους. Μπορούν να ελαφρώσουν από τα ντέρτια του βίου,
ακουμπώντας ο ένας επάνω στον ώμο του άλλου, να κλάψουν χωρίς
ντροπή για το θάνατο που τους πλήγωσε, αλλά και να γλεντήσουν για τις
χαρές.... Το σπίτι για έναν άνθρωπο της Παλαιστίνης, είναι το
θησαυροφυλάκιο της τιμής του, ακόμα κι αν είναι καμωμένο από πλιθιά,
μικρό και στενάχωρο.
Για τον Γιοέλ, όλα αυτά ήταν οικεία βιώματα, που του είχαν
μεταδοθεί από τους γονείς, που κι αυτοί τα είχαν παραλάβει από τους
δικούς τους γονείς στο Μαρόκο και ούτω καθεξής.
Ένας στρατιώτης που οδηγεί μια μπουλντόζα, ενόσω κατεδαφίζει
ένα παλαιστινιακό φτωχόσπιτο, που ο ίδιος μάλλον δεν θα καταδεχόταν
να μείνει σ’ αυτό, εκτελεί μια εντολή ανωτέρων του. Δεν μπορεί να
διανοηθεί ότι θρυμματίζει τον ιστό της οικογένειας, που είναι ό,τι πιο
ιερό. Ότι πρωταγωνιστεί στη διάλυση μιας οικογένειας, κατά τρόπο, που
αποτελεί κατά πολύ μεγαλύτερου μεγέθους προσβολή του πυρηνικού
δεσμού των ανθρώπινων προσώπων, απ ́ ότι η παράβαση της εντολής που
απαγορεύει λόγου χάρη τη μοιχεία.