Μέσα στην Κνεσέτ εξελισσόταν μια άλλη μάχη. Βουλευτές που
τολμούσαν να αποδοκιμάσουν ή ακόμα και να αμφισβητήσουν απλά την
πολιτική της κυβέρνησης στη διαχείριση της παλαιστινιακής κρίσης στη
νέα της φάση, προπηλακίζονταν βάναυσα ως προδότες και προτρέπονταν
να εγκατασταθούν στη Γάζα ή όπου αλλού, αφού θεωρούνταν όργανα του
εχθρού. Αφηνιασμένοι βουλευτές, ασήμαντων κοινοβουλευτικών ομάδων,
με γένια και κιπά στο κεφάλι ή άθρησκοι ακροδεξιοί σιωνιστές, έσμιγαν
τα πυρά τους εναντίον εκείνων που όρθωναν το ανάστημά τους υπέρ της
ειρήνης και της συνδιαλλαγής με τους Παλαιστινίους. Τα επιχειρήματα
και ο νηφάλιος κοινοβουλευτικός λόγος είχε εξοβελισθεί από τις βρισιές
και τις πρωτάκουστες συκοφαντίες εναντίον εκείνων που διαφωνούσαν με
τις κυβερνητικές επιλογές.
Σ’ ένα καλαίσθητο χειροποίητο τετράδιο, ενθύμιο από μια επίσκεψή
του στη Βενετία, ο Γιοέλ Ντουνταΐ είχε καταγράψει μια συνάντηση με τον
διοικητή της μονάδας του, όταν υπηρετούσε τη θητεία του, μετά από
πολλά χρόνια ....
«Αργά απόγευμα της Πέμπτης. Γύρισα σπίτι κατάκοπος απ’ τη
δουλειά. Ξεκοκκάλισα τη Μα’αρίβ και απλώθηκα στη μπερζέρα μου, τη
μόνη πολυτέλεια που κοσμούσε το λιτό καθιστικό μου. Θα πρέπει να με
πήρε ο ύπνος, γιατί τρόμαξα ακούγοντας επίμονα χτυπήματα στην
εξώθυρα. Άνοιξα και με ευχαρίστηση αντίκρυσα ένα συνάδελφο απ’ το
στρατό. Στη διάρκεια της θητείας μου ήταν ο υπολοχαγός μου.
Μολονότι είχαν περάσει χρόνια από την τελευταία μας συνάντηση,
ήταν από τους ανθρώπους που δε λησμονούνται. Ήταν ο Αβραάμ Μπεν
Αμί. Όλοι όσοι υπηρετούσαμε υπό τις διαταγές του στις ειδικές δυνάμεις
τον αγαπούσαμε και τον υπακούαμε αβίαστα. Ποτέ δεν έκανε χρήση του
βαθμού του για να αποφύγει ταλαιπωρίες ή κακουχίες στις αποστολές που
εκτελούσε η ολιγάριθμη ομάδα μας. Μας εμψύχωνε με το παράδειγμά
του, ενώ ήταν άρτια καταρτισμένος αξιωματικός και είχε σταθεί για όλους
μας, σαν ένας καλός μεγαλύτερος αδελφός. Τον έσφιξα στην αγκαλιά μου
και ανταποκρίθηκε εγκάρδια στην υποδοχή που του επιφύλαξα. Τον
έβαλα να βολευτεί στην πολυθρόνα μου και ετοίμασα να πιούμε καφέ.
Κάτι μου έλεγε, πως είχαμε πολλά να πούμε, μετά από τόσα χρόνια, που
είχαμε να ειδωθούμε. Του μίλησα για τον Ελί Μπεν Αμπού, τον μόνο από
εκείνα τα χρόνια, που διατηρούσα τη φιλία μας και είχα επαφή. Με
κοφτές κουβέντες, όπως συνήθιζε να μιλά από τότε, μου είπε πως είχε