Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΟΕΛ ΝΤΟΥΝΤΑΪ

όπου μόλις που πρόλαβα ν’ αδειάσω υγρά και ελάχιστα υπολείμματα
τροφής. Απέφυγα να κοιταχτώ στον καθρέφτη, μα όταν γύρισα στο
σαλόνι τα παιδιά δεν έκρυψαν την ανησυχία τους, ενώ η Σάρρα έτρεξε
κοντά μου, ρωτώντας μου τί συνέβη. Ρίχνοντας μια ματιά στο είδωλό μου,
στον οβάλ καθρέφτη του σαλονιού, αντίκρυσα ένα πρόσωπο κατακίτρινο.
Έπεσα αδύναμος σε μια πολυθρόνα χωρίς διάθεση να μιλήσω. Οι σκέψεις
και ο διάλογος με τον εαυτό μου φαίνεται πως με είχαν εξοντώσει. Η
Σάρρα έφερε ένα σκαμπό και ανέβασε πάνω τα πόδια μου, ενώ ο Ράφαελ
κατευθύνθηκε στην κουζίνα και μετά από λίγο μου πρόσφερε σε μια
κούπα ένα ευωδιαστό ρόφημα βοτάνων, με κυρίαρχο άρωμα μέντας.
Μέσα στο χάλι μου δεν αρνήθηκα τις περιποιήσεις του Ελιάχου και της
Σάρρας, που ανέλαβαν τη φροντίδα μου. Ο Ελιάχου με κατάλληλες
πιέσεις των δακτύλων του άρχισε να μου κάνει εντριβές στα χέρια, ενώ η
Σάρρα μ’ ένα κουταλάκι μου έδινε γουλιά γουλιά να πιω το αφέψημα.
Είναι αλήθεια πως γρήγορα αισθάνθηκα αρκετά καλύτερα αν και ένιωθα
το κορμί μου βαρύ και ασήκωτο. Είχα χαλαρώσει και τα βλέφαρά μου
κλείσανε από μόνα τους.
Όταν ξύπνησα ένιωθα πολύ καλύτερα, αγνοώντας για πόσο είχα
εκτεθεί στις θεραπευτικές ιδιότητες του ύπνου. Λίγο πριν ανοίξω τα
μάτια, είχα ακούσει τη συζήτηση των παιδιών και της Σάρρας, που
κουβέντιαζαν για τον Σεΐχη Ισμαήλ και τους φίλους στο Ντεΐρ Καντίς.
Ανησυχούσαν για τους κινδύνους που εγκυμονούσαν οι εξελίξεις από τη
δυναμική επέμβαση του ισραηλινού στρατού στις περιοχές που
κατοικούσαν Παλαιστίνιοι και από τον αποκλεισμό του χωριού, όπως
είχαμε δει σε εικόνες της τηλεόρασης.
Παρακολουθούσα τη συζήτηση με προσοχή χωρίς να παίρνω μέρος.
Τελικά αποφάσισαν πως έπρεπε να βρουν τρόπο να επισκεφθούν τον
Σεΐχη.
Ήταν παρακινδυνευμένο αφού απαγορευόταν στους πολίτες του
Ισραήλ η επίσκεψη των αποκλεισμένων περιοχών. Ο Ράφαελ κάποια
στιγμή είπε, ότι ήξερε μερικά περάσματα, που σίγουρα δεν θα
φυλάγονταν και θα μπορούσαμε να φτάσουμε το χωριό, ακόμα κι αν
χρειαζόταν να βαδίσουμε κάποια απόσταση. Η Σάρρα, έψαξε το σάκκο
της κι έβγαλε τη στρατιωτική της ταυτότητα, που πιστοποιούσε την
ιδιότητά της ως έφεδρου ταγματάρχη. Δεν ήταν μόνον αυτό, αλλά ανήκε
στην ειδική υπηρεσία ασφάλειας του στρατού. Μπορεί να μην είχε
ανακληθεί στο στρατό, αφού είχε στείλει δήλωση άρνησης να υπηρετήσει
στη Δυτική Όχθη και στη λωρίδα της Γάζας, αλλά η ταυτότητα του