μπορούσα να βρω. Η αγωνία, μας είχε ρημάξει κυριολεκτικά, μέχρι το
τηλεφώνημα της Σάρρας και βρήκαμε διέξοδο χαλάρωσης από την
ένταση στο φαγητό.
Ο ήλιος είχε δύσει προτού μισή ώρα περίπου. Ο Μίχαελ κάπνιζε
μανιωδώς, το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Καθόμασταν άπραγοι και
αμίλητοι, περιμένοντας. Προσέχοντας τα πρόσωπα των άλλων δυο φίλων
μου, ήμουν σίγουρος, πως το άγχος της αναμονής ταλάνιζε το μυαλό τους
με μύριες δυσοίωνες υποθέσεις, όπως συνέβαινε και μ’ εμένα. Κάπου
κάπου ρίχναμε μια ματιά έξω. Όσο βλέπαμε το μούχρωμα να διώχνει το
φως της μέρας, τόσο η αγωνία μας κορυφωνόταν. Όλη μέρα, όσο
ήμασταν μόνοι περιμένοντας, δεν είχαμε ανοίξει τηλεόραση ούτε
ραδιόφωνο. Τουλάχιστον μέσα μου είχε φωλιάσει ένας φόβος για το
χειρότερο. Έτσι δεν είχα διάθεση ν’ ακούσω την αναγγελία ενός έκτακτου
δελτίου ειδήσεων, που ίσως να ανέφερε κάποιο επεισόδιο με
πρωταγωνιστές τη Σάρρα, τον Ελί και τον Ράφαελ. Σκέφτηκα πολλές
φορές να κάνω χρήση του κινητού, φαντάζομαι το ίδιο να πέρασε από το
μυαλό και των άλλων. Πίεζα τον εαυτό μου αφάνταστα να φανεί
ψύχραιμος. Όλο αυτό το διάστημα, κατάλαβα πόση αξία είχε για μένα η
Σάρρα.
Έκλεισα τα μάτια και μετά πολλή προσπάθεια, βύθισα το νου μου
σ’ ένα απόλυτο κενό. Είχα εξοβελίσει από το κρανίο και το παραμικρό
ίχνος σκέψης. Τη στιγμή που κατάφερα να ηρεμήσω το νου μου, ένιωσα
να χαλαρώνω επιτέλους. Όποτε ανακαλώ από τη μνήμη εκείνες τις
ατέλειωτες στιγμές, καλοτυχίζω τον εαυτό μου, που μέσα στις διαδρομές
των αναζητήσεών μου, είχα ασχοληθεί με την άσκηση του ζαζέν.
Είχε νυχτώσει για τα καλά, όταν ακούστηκε η κόρνα του τζιπ του
Ράφαελ έξω απ’ το σπίτι. Τα γέλια μας, έσμιξαν με δάκρυα χαράς, που
μούσκεψαν τα πρόσωπα των περισσοτέρων. Έσφιξα στην αγκαλιά μου
στη Σάρρα φιλώντας την όπως ποτέ δεν είχα κάνει άλλη φορά. Καθήσαμε
στο σαλόνι και οι τρεις που είχαμε μείνει στο σπίτι περιμέναμε ν’
ακούσουμε τα νέα απ’ τους άλλους. Ο Ελί άνοιξε το στόμα του επιτέλους
και αναστενάξαμε με ανακούφιση. «Είχαμε στο γυρισμό μια συνάντηση
μ’ ένα περίπολο κι έτσι καθυστερήσαμε. Ο επικεφαλής επιλοχίας
προσπάθησε να το παίξει αυστηρός, αλλά ευτυχώς μας έσωσε η
ταγματάρχης μας, που αφού τον έλουσε μ’ ένα σωρό βρισιές τον έβαλε
τελικά στη θέση του. Ψάρωσε ο ταλαίπωρος τόσο πολύ, που μας
συνόδευσε με του τζιπ του ως την άσφαλτο». Η Σάρρα μας είπε πως όλα