πήγαν καλά στο χωριό και ότι το μόνο που είχε ανάγκη, ήταν ένα ντους
και να πέσει για ύπνο.
Ως την επιστροφή μας στην Ιερουσαλήμ δεν ανταλλάξαμε κουβέντα
με τη Σάρρα για την επίσκεψή της στο Ντεΐρ Καντίς με τον Ελί και τον
Ράφαελ. Και οι δυο μας αισθανόμασταν πολύ πιο κοντά ο ένας στον άλλο.
Μια δύναμη, που ξεπερνούσε τη συμπάθεια, τη σεξουαλική έλξη και ό,τι
άλλο, που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί απλά ανθρώπινο, είχε υφάνει
ανάμεσά μας μια μεταξωτή κλωστή και μας έφερε κοντύτερα. Προσωπικά
ένιωθα πως ανακάλυψα στη ζωή μου τη σύντροφο, τη δίδυμη θηλυκή
ψυχή της ψυχής μου. Στη δουλειά συμπεριφερόμασταν περισσότερο
τυπικά και επαγγελματικά, απ’ ότι πρωτύτερα, λες και θέλαμε να
διαφυλάξουμε το μυστικό που μας έδενε και μάλιστα χωρίς κάποια
προσυνεννόηση μεταξύ μας. Τις ελεύθερες ώρες βρισκόμασταν πολύ πιο
συχνά μαζί και είχαμε ατέλειωτες συζητήσεις για ένα σωρό θέματα. Δεν
άργησα να διαπιστώσω πως και η Σάρρα με ένιωθε πολύ κοντά της, πολύ
οικείο της. Συχνά περνούσαμε τις νύχτες, είτε στο δικό μου σπίτι, είτε στο
δικό της. Ανακάλυπτα μια ανθρώπινη, μια ερωτική σχέση, πολύ βαθειά,
πολύ όμορφη, δίχως να νιώθω στο ελάχιστο, ούτε στιγμή, κάποιον αόρατο
ιστό να με τυλίγει, βάζοντας όρια στην προσωπική ελευθερία μου.
Πριν μερικά χρόνια είχα γοητευθεί με τη φιλοσοφία του Μάρτιν
Μπούμπερ, που πυρήνας της είναι η καλλιέργεια ενός διαλόγου των
προσώπων, προκειμένου να φανερωθεί η κοινωνία του Εγώ με το Εσύ. Η
εξέλιξη της σχέσης μου με τη Σάρρα, τολμώ να πω, ότι με αξίωσε να
οικειοποιηθώ στη ζωή μου αυτήν την υπέροχη κοινωνία.
Ήθελα να μάθω περισσότερα για τους λόγους που ώθησαν τη
Σάρρα να συμμετάσχει στην κίνηση των αντιρρησιών εφέδρων, που
αρνούνται να υπηρετήσουν στα παλαιστινιακά εδάφη, να τη ρωτήσω για
την πηγή της τόλμης της να αδιαφορήσει για την απαγόρευση που είχε
εξαγγείλει ο στρατός και την οδήγησε να επισκεφθεί τον Σεΐχη Ισμαήλ
Αμπού Σάλεχ, διακινδυνεύοντας ακόμα και την προσωπική ελευθερία της.
Περίμενα η ίδια να μου δώσει την αφορμή για μια σχετική συζήτηση. Ο
καιρός περνούσε και η ευκαιρία δεν δινόταν από την πλευρά της. Έτσι
ένα βράδυ τόλμησα να ρωτήσω. Πολύ ήρεμα ξεδίπλωσε μπροστά μου την
ιστορία της συνείδησής της, απόλυτα φυσικά και δείχνοντάς μου
εμπιστοσύνη, που με συγκίνησε.
«Ένα από τα βιβλία που ρούφηξα στην κυριολεξία, όταν ακόμα
πήγαινα στο γυμνάσιο, ήταν “Η Έξοδος” του Λέων Γιούρις. Η δύναμη της