organizacyjnych, w tym także większą siłę dążenia do realizowania swojej kariery poza
granicami kraju.”^156
Pesymiści uważają że nigdy nie doświadczyli szczęścia, bo ciągle dotykało ich
tylko cierpienie. Charakterystyczne jest dla nich to, że nie są smutni z konkretnego
powodu. Ich ból jest rozproszony i nie dotyczy konkretnego przedziału czasowego.
Stale noszą w sobie przeświadczenie, że nie otrzymali tego co im się należało dlatego
też, nigdy nie zaznają przyjemności życia. Nie pozwoli im na to głębokie
niezadowolenie, smutek i melancholia. Jeśli pojawią się chwilę szczęścia, już po chwili
tracą się w smutku.^157 Pesymiści pozostawieni bez leczenia nigdy nie zaznają
satysfakcji ze swojego życia, prywatnego czy zawodowego. Aby być szczęśliwym
bardzo ważny jest również kontakt z otoczeniem, z innymi ludźmi.
Zimbardo wspomina o tzw. Wielkiej Piątce. Pięć wymiarów osobowości, gdzie
każdy z nich jest dwubiegunowy - terminy podobne znaczeniowo do nazwy wymiaru
określają biegun pozytywny, terminy przeciwstawne znaczeniowo - negatywny.
- Ekstrawersja: rozmowny, energiczny i asertywny lub spokojny, wycofany i nieśmiały.
- Przyjazność: sympatyczny, miły i ciepły lub zimny, kłótliwy i okrutny.
- Sumienność: zorganizowany, odpowiedzialny i przezorny lub beztroski, lekkomyślny i
nieodpowiedzialny. - Stabilność emocjonalna: spokojny, stabilny i zadowolony lub lękliwy, niestały i
wybuchowy. - Otwartość na doświadczenie: twórczy, intelektualny i otwarty umysłowo lub prosty,
płytki i nieinteligentny.^158
Według doktora Andrzeja Augustynka wyróżniamy dwa typy osobowości^159 ,
które nie są zdolne do relacji, do związku, nie są w stanie się dopasować do
kogokolwiek. Pierwszy z nich to Socjopata.
Socjopatom zależy na władzy, cenią sobie również wolność osobistą i nie mają
rzeczywistego odpowiednika dla potrzeb kogokolwiek innego. Większość socjopatów
to mężczyźni, ponieważ mają oni genetycznie niższą potrzebę miłości i przynależności i
wyższą potrzebę władzy niż kobiety. Charakterystycznym dla niego jest również fakt,
że potrzeby miłości i przynależności mają dla niego bardzo niski poziom, a potrzeba
156
B. Kożusznik, Zastosowania Psychologii w Zarządzaniu , Wyd. Uniwersytetu Śląskiego, Katowice
2010, str. 262. 157
158 V. L. Castellazzi, Sposób na szczęście,^ Tamże, str. 96-101.^
159 P. Zimbardo, Psychologia i Życie , dz. cyt., str. 525.^
A. Augustynek, Wstęp do psychologii , dz. cyt.