Zakończenie
W powyższej pracy została zbadana zależność, pomiędzy poczuciem szczęścia a
motywacją do pracy wśród osób aktywnych zawodowo. Kwestionariusz ankiety oraz
analiza wykazały, że takowa zależność istnieje, jednak jest słaba. Na ogół osoby
zadowolone z pracy, są bardziej zmotywowane oraz szczęśliwsze w życiu osobistym.
Na poczucie szczęścia wpływa przede wszystkim: zdrowie, rodzina miłość itp. Są to
fundamentalne wartości, którymi kierowali respondenci podczas wypełnienia
kwestionariusza. Nie każda osoba badana, wskazała pracę jako aspekt na tyle ważny w
ich życiu, aby wpływał na ogólne poczucie szczęścia.
Motywacja napędza nas do działania. Jeśli widzimy cel, jesteśmy w stanie dłużej
i ciężej pracować by go osiągnąć. Według teorii Mcdougalla ludzkie zachowanie jest
motywowane przez sentymenty, które mają swe źródło w instynktach, gdzie z kolei
podstawową rolę pełni emocja. Zachowanie według niego nie jest więc kierowane
czystym racjonalizmem, ale emocjami.^175
Podsumowując, można zatem założyć, że człowiek szczęśliwy, to ten, który żyje
w przekonaniu podążania ku jakiemuś celowi, który posiada nadzieje. Nawet jeśli na
świat wydostało się wszelkie zło: bóle, choroby, cierpienia, wojny i śmierć, to nie
powinniśmy się bać i uciekać. Możemy przez to unicestwić jedyne dobre natchnienie,
jakim jest nadzieja. A tylko ona może zrównoważyć doświadczenie na ziemi
nieszczęścia.^176 Jednak poczucie subiektywnej przyjemności jest równie ważne.
Możemy mieć nadzieje że będzie się ono utrzymywać.
Za każdym razem, kiedy spotyka nas coś przykrego, cierpimy. A nawet kiedy
odczuwamy przyjemność, nasz umysł nie jest do końca zadowolony. Wciąż pragnie, by
owo przyjemne uczucie potęgowało się, albo obawia się, że zniknie. Pogoń za tymi
subiektywnymi doznaniami jest męcząca i pozbawiona sensu i oddaje nas we władzę
szalonego tyrana. Źródłem cierpienia nie jest uczucie bólu, smutku czy nawet bezsensu
- jest nim raczej p o g o ń za subiektywnymi doznaniami, która sprawia, że znajdujemy
się w stanie ciągłego napięcia, zagubienia i frustracji. Ludzie wyzwalają się od
cierpienia dopiero wówczas, gdy uzmysławiają sobie, że subiektywne doznania są tylko
nietrwałymi wibracjami i przestają dążyć do określonych uczuć. Ból przestaje ich wtedy
175
176 H. Gasiul, Psychologia Osobowości , dz. cyt., str. 23.^
V. L. Castellazzi, Sposób na szczęście, dz. cyt., str. 139.