Arriverannogiornibui,momentitristi,attimiincuilo
sconfortosiaggrapperàavoiconlesueunghie.Esarà
proprioinqueigiorni,durantequeimomenti,nelmezzodi
quegliattimichetroveraiconfortoinunamicochedaràluce
aituoigiorniepacealtuocuore!Lapazienzaèunagrandevirtù.Tifarispettareglialtricon
ilorodifettieleproprievirtù.Ricordatisemprechegliesseri
umanisonoidenticisolonell’animamadiversieunicinei
pensierienelcuore!Heinonstaregiùtelodicoiocheoggi,appenanata,mi
hannotrovataaibordidiuncassonettodeirifiuti,nonstare
giù!Telodicoiocheasoli 4 anni,hopauradiunpadreche
mipicchiasenzatregua!Nontiabbatteretuchepensidi
avereunproblemapiùgrandedeglialtri.Perchéiltuo
problemasaràsemprepiùpiccolodelmio...!Spessolelacrimesonolaviapiùfacilesucuifarscorrerele
nostretristezze...Scrivisullasabbiaituoirancorieletueire,perchéilvento
dellanottecancellicolsuosoffioletuepaure,incidisulla
roccialatuagioiaeituoisogniperchéiltemponon
distruggaciòchelatuaanimahaplasmato!Seunalacrimascenderàfurtivasultuoviso,nonreprimere
quelpiantochesgorgadaltuocuore!Perchéquelvolto