Eigenlijk bleef hij altijd liever op de achtergrond. Zeker, zijn vaar-
digheden werden geprezen door alle klanten en velen van hen
waren inmiddels gewend aan de grillige littekens die zijn gezicht
ontsierden. Het verholen medelijden maakte hem echter nog
steeds ongemakkelijk. Ook aan het openlijke staren van kleine
kinderen kon hij moeilijk wennen. Hij bleef schuw.
Vandaag zou daar verandering in komen. Lyndon had al zijn
moed bij elkaar geraapt en een uitnodiging verzonden aan de
belangrijkste klanten van het atelier om een bijzonder nieuw in-
strument aan hen te tonen. Hij dacht terug aan het begin van
dit avontuur. Maanden geleden gebeurde het, terwijl hij op zoek
was naar een stuk beukenhout. Hij had zijn zoektocht al bijna
opgegeven, toen zijn blik op een stapel oude lappen viel. “Mis-
schien...” mompelde hij. Hoestend vanwege de stofwolk die hij
veroorzaakte rommelde hij tussen het samenraapsel van spul-
len dat eronder lag. “Au!” Iets scherps prikte in zijn vinger. Nog
mopperend omdat hij zich had bezeerd keek hij wat er op de
grond lag. Daar, naast een dikke plank, waar een grote spijker
uitstak, zag hij het. Een houten kistje. Lyndon pakte het op. Er
hing een verweerde sleutel aan de handgreep. “Dit is echt vak-
werk, prachtig,” zei hij. “Wat zou erin zitten?” vroeg hij zich af
terwijl hij het deksel opende. Wat hij zag verraste hem nog meer
dan het kistje zelf. Een zeer gedetailleerde tekening van een luit,
een verzegelde brief en een verdorde roze roos. Lyndon pakte de
brief. Na een korte aarzeling verbrak hij het zegel.
“Mijn allerliefste Rosa, aanschouw dit instrument waar ik met
heel mijn hart aan heb gewerkt,” las Lyndon. Birk, de briefschrij-
ver, verklaarde in bloemrijke bewoordingen zijn liefde voor Rosa.
“Snel als de wind zal ik deze luit nu voor je maken,” stond er in
zwierige letters. Met de vondst was er in Lyndon een oud vuur
aangewakkerd. Al jaren koesterde hij de wens een eigen muziek-
instrument te maken. Nu wist hij het, deze luit ging hij maken. En
zo had hij al die tijd elk vrij moment geschaafd, geschuurd en
geverfd. Een sculptuur van een mooie vrouw sierde het uiteinde
van de hals, net als bij Birk.
Als Lyndon zich al zorgen had gemaakt over de reacties van zijn
klanten dan verdwenen die op het moment dat hij de Rosa ont-
hulde. Iedereen was vol lof. Met opdrachten voor vijf Rosa-luiten
op zak brak er een nieuwe tijd aan voor Lyndon. “Nu zal ik me
niet meer verschuilen,” beloofde hij zichzelf.
Door Maureen AstridEen lang gekoesterde wens
Een verhaal uit De Verhalentuin
Lyndon pakte de brief.
Na een korte aarzeling
verbrak hij het zegel.Foto’s van Unsplash - Birmingham Museums Trust:
‘Musica (Melody)’ by Kate Elizabeth Bunce25 VRIENDENMAGAZINE NUMMER 4 DECEMBER 2022