In het boek Waarom het materia-
lisme totale onzin isargumenteert
Bernardo Kastrup dat het materia-
listische mens- en wereldbeeld een
onsamenhangend ‘sprookje’ is. Kan
Kastrup die krachtige veroordeling
van het materialisme waarmaken?
En is zijn eigen wereldbeeld, de
werkelijkheid als gedeelde droom,
zoveel overtuigender?
Door Arthur Veenstra
De wetenschapsfilosoof Thomas Kuhn beschreef in De
structuur van wetenschappelijke revoluties dat iedere
periode in de wetenschap wordt geregeerd door een al-
lesomvattende kijk op de wereld en de mens: een para-
digma. Dat paradigma dicteert niet alleen één centrale
zienswijze die wordt gedeeld door de wetenschappers
in dat tijdperk; het paradigma bepaalt ook wat de gel-
dige onderzoeksmethodes zijn en welke verschijnselen
wel of niet betekenisvol zijn. Als een bepaald paradigma
eenmaal wortel heeft geschoten, dan gaat iedereen vlij-
tig aan het werk om, binnen dat paradigma, steeds
meer ‘puzzels’ op te lossen. Gaandeweg worden er ech-
ter puzzels geïdentificeerd die onoplosbaar zijn binnen
het heersende paradigma: de ‘anomalieën’. Dergelijke
anomalieën wijzen op een fundamenteel gebrek van het
paradigma. Er breekt een machtsstrijd uit tussen de
aanhangers van het oude paradigma en critici die
nieuwe voorstellen doen. Met zijn boek Waarom het
materialisme totale onzin is werpt Kastrup zich op als