De meeste mensen leven als kuddedieren en volgen
opgelegde regels zonder er zelf bij na te denken, zegt
Nietzsche. Ik doe zelf niks anders dan dat, enkel volg
ik mijn eigen opgelegde regels in plaats van regels die
van bovenaf komen. Ik ben dus in principe een slaaf
van mijn eigen geweten, van mijn eigen denken. Als ik
mij los zou koppelen van dit kuddegedrag, van deze
slavenmoraal, zal ik voor het blok gezet worden om
voor mezelf te gaan denken. Wat moet ik vandaag gaan
eten, hoeveel en wanneer? Waarom zijn mijn gevoelens
zoals ze zijn, waarom heb ik een drang naar controle?
Kortom, ik word weer echt aan het denken gezet omdat
ik de veilige haven van structuur verlaten heb. Maar
juist het verlaten van die veilige haven is hetgeen wat
zo lastig is. Mijn gevoelens aangaan, de strijd aangaan,
het voelt dan alsof ik overspoeld word door een golf
die de weg compleet vertroebelt. Het voelt als chaos.
Chaos lijkt dus wel een reactie op een te gecontroleerd
en geregeld bestaan, op een manier om ons denk-
vermogen gaande te houden en om ons te dwingen
van het versimpelde gestructureerde pad af te wijken.
Want wat zijn wij mensen zonder ons denkvermogen?
Chaos schudt ons wakker en daagt ons uit om verder
te denken dan ons vaste ‘kadertje’. Dit is natuurlijk erg
lastig, want het is veel gemakkelijker om op de bekende
weg te blijven leven. Veilig, op de manier waarop je het
allemaal gewend bent. Toch doen we onszelf hier
eigenlijk mee tekort, we blokkeren compleet ons
uitstekende denkvermogen. We geven het geen kans
om te bloeien, om tot nieuwe creaties te komen. We
stoppen het tussen vier strakke muren en zorgen er
koste wat kost voor dat het daarbinnen blijft. Alles
buiten deze vier muren is onbekend, over-weldigend,
chaos.
Alhoewel Nietzsche in theorie naar mijn mening dus
zeker gelijk heeft, zal het in de praktijk altijd lastiger
uitpakken. Ook al weet ik dat ik mijn veilige haven
moet verlaten, op dit moment ben ik er gewoon niet
toe in staat. Er speelt zoveel meer in het leven dan
alleen mijn persoonlijke strijd. Ik zou niet weten hoe
ik de chaos aan moet gaan én tegelijk alle andere zaken
in het leven bij moet houden. Ik zal echt een keer het
besluit moeten maken om de chaos aan te gaan, maar
voor mij voelt het nog niet als het juiste moment.
Wellicht denkt iedereen zo en zitten we daarom vast in
een soort herhalend patroon, in een patroon waarvan
we onszelf haast niet kunnen verlossen omdat we er al
zo diep in verwikkeld zitten. Het zou me allemaal niets
verbazen. Dus, durf jij de chaos aan te gaan?
n
Door Awaz Ahmad
Deze traumatische gebeurtenis uit mijn jeugd heeft mij
bang gemaakt voor chaos. Ik begon chaos te zien als
een gevaar, als iets wat ik moest vermijden. Door de
jaren heen ben ik echter anders naar chaos gaan kijken.
Ik ben steeds meer van mening dat chaos niet per se
iets negatiefs hoeft te zijn. Chaos kan namelijk ook
voordelen hebben.Ten eerste kan chaos een broedplaats zijn voor nieuwe
ideeën en innovaties. Het is in tijden van chaos dat
mensen gedwongen worden om buiten hun vertrouwde
comfortzone te denken en onconventionele oplossingen
te vinden. Deze ideeën zouden wellicht nooit tot stand
zijn gekomen zonder de aanwezigheid van chaos. Een
interessant perspectief op dit fenomeen wordt gedeeld
door de beroemde psycholoog B.F. Skinner, in zijn boek
Walden Two. Hij stelde: ‘Chaos breeds geniuses. It of-
fers a man something to be a genius about.’ Chaos
hoeft niet alleen een obstakel te zijn, maar het kan ook
een bron van inspiratie zijn. Het is in momenten van
wanorde dat de mens wordt uitgedaagd om nieuwe
wegen te verkennen en creatieve oplossingen te be-
denken.Wijsheid in de
Wanorde
Als kind in Syrië werd ik wakker
met het geluid van schoten in de
verte en ging ik slapen met het
dreunen van bominslagen. Waar
ooit de geluiden van spelende
kinderen en zingende vogels
waren, werden die vervangen
door geluiden van geschreeuw en
gehuil. In die wereld, waar elke
dag een strijd was om te
overleven, leerde ik als kind al
vroeg om te gaan met chaos.