3. Η ΓΝΩΣΗ
Ξημέρωνε Χριστούγεννα κι ο ήχος της καμπάνας του Αϊ-
Δημήτρη άρχισε να απλώνεται στον αέρα, στέλνοντας το
μήνυμα της χαράς στην πόλη.
Τα φώτα των σπιτιών άναβαν ένα ένα και κάποιοι ήδη ήταν
στο δρόμο προς την εκκλησία.
Ο Μάριος πετάχτηκε από το κρεβάτι του και έτρεξε προς το
παράθυρο για να κοιτάξει έξω.
Ήταν σκοτεινά ακόμη και κάρφωσε το βλέμμα του στην
αναμμένη λάμπα στο στύλο της ΔΕΗ. Είδε το χιόνι να πέφτει
απαλά και χαμογέλασε.
«Ναι!» είπε κι έσφιξε τις γροθιές του. «Ήμουν σίγουρος πως
θα χιόνιζε τα Χριστούγεννα».
Αμέσως έτρεξε να προφτάσει τα νέα στους γονείς του.
Μπαίνοντας στο μεγάλο σαλόνι τους βρήκε να κάθονται ήρεμα
και να κουβεντιάζουν.
«Ξύπνησες γιε μου!» είπε χαμογελαστά ο πατέρας κι άνοιξε
τα χέρια του να τον αγκαλιάσει.
Ο Μάριος σταμάτησε νιώθοντας πως οι γονείς του ήδη
γνώριζαν πως έξω χιόνιζε και δε θα μπορούσε να μεταφέρει
αυτός το υπέροχο νέο.
Η μητέρα κατάλαβε τη σκέψη τού παιδιού της.
«Πώς να ντυθούμε σήμερα;» ρώτησε αδιάφορα. «Ο καιρός