Voortbestaan
Zeg, lezer, hoe vaak denk jij aan het voortbestaan van de
mensheid? Tweemaal daags, net na het eten, als ware het een
medicijn? Ik moest eraan denken bij het lezen van de
voorpublicatie van Marthe Kerkwijks Bevallen van een jackfruit,
waarin te lezen valt dat ‘pijnstilling in het licht van het
voortbestaan van de mensheid iets frivools is’. Of nee, ik dacht:
‘Wat is er niet frivool in het licht van het voortbestaan van de
mensheid?’ Een nog grotere patat, vermoedelijk. Het
voortbestaan van al het leven bijvoorbeeld, van de aarde, of van
goede koffie. Het zal wel een filosofendingetje zijn: eerder
stilstaan bij taal dan bij betekenis. Of: een pijnstiller, want je slaat
toch zo aan het somberen als je over de mensheid mijmert.Zullen we het dan over de dierenwereld hebben? Arthur
Veenstra bespreekt een intrigerend boek over dromende dieren,
en de filosofische consequenties van dat fenomeen. ‘Het
vermogen om te dromen lijkt daarmee veel fundamenteler,
primitiever en daarmee ook veel essentiëler te zijn dan tot nu toe
werd aangenomen.’ Slaap daar maar eens een nachtje over.We zijn nog niet klaar, geenszins. Quintus Masius bespreekt Hoe
je een beter mens wordt, een ‘helder maar polemisch’ boek. Wil je
weten wat ‘het zinnebeeld van ijdelheid en domheid’ is, lees dan
de column van René ten Bos. Waarom Diogenes, de dekselse
dwarsligger, nog altijd de show steelt, vertelt Dani Lensen. En we
staan ook stil bij het precariaat en proletarisering. Als wij dat niet
doen, wie dan wel?Leest, verworpenen der aarde!
Florian Jacobs (hoofdredacteur)