ABDÜLHAK HÂMİT TARHAN

Makbere: mezar, kabir
Sâfil: aşağı
Küşâde: açık, ferah
Meşcere: toplu ağaçlar
Safvet: saflık, temizlik
Rikkat: yufka yüreklilik
Âsmân: gökyüzü
Terfi: yükseltme
Ahterân: yıldızlar
Tarsi: bezemek
Teşni: kötülemek
Çeşmesâr: çeşmebaşı
Şâb: cemaat
İstişhâd: delil ya da şahit gösterme
Serv: servi
Seng: taş
İmtânet: sağlamlık
Sâye: gölge
Âgâh: haberdar
Selâset: akıcılık
Reviş: gidiş
Cûybâr: dere, nehir
Sehâb: bulut
Merkad: kabir, mezar
İlka: koymak
İstikrâh: iğrenme, tiksinme
Hemrâh: yoldaş
Perverdigâr: Herşeyi yaratan, Allah
Güzâr: geçmek
Vech: yüz, surat,sima
Hüsn-i siret: tutulan yolun güzelliği
Mir’at: ayna
Meşşate-i tabiat: tabiatın süsü
Sermediyyet: sonsuzluk