FERYAD
I
Ne hoş eyler muhabbeti tarif
Şu garip bülbül âşiyânında.
Ben de güya idim zamanında.
Aşiyânımdı bir nihâl-i zarif,
Esti bir zemherir-i zehr-efşân,
Ne çemen kaldı akıbet ne fidân
II
Beni gezdikçe gülistânlarda,
Yine âsâr-ı yâd eder meşgul.
Duyarım nefhasın usul usul
Rüzgar estiği zamanlarda.
Yâd-ı vechiyle döktüğüm yaşlar
Hep çiçek suyu kokmağa başlar!
III
Berf-pûşide* gül nihâl üzre
Aksedip âfitâb-ı subh-ı besim,
Zülf-i zer-târını eder tersim
Zib-i dûş ettiği misal üzre.
O beyaz câmesiyle dense yeri:
Yere inmiş sehâb içinde peri!
IV
Bir fidana nesib olunca vezân,
Nice tehziz ederse berg ü beri.