ABDÜLHAK HÂMİT TARHAN KİMDİR?

"Bu taş cebinime benzer ki aynı makberdir;
Dışı sükûn ile zahir, derunu mahşerdir."

Edebiyat dünyasında Şair-i âzam ya da Dahi-i âzam adıyla
da tanınan Abdülhak Hâmit Tarhan, 1852 yılında hekim ve
müverrih Hayrullah Efendi'nin oğlu olarak İstanbul,
Bebek'te dünyaya geldi. Bebek mahalle mektebi ve
Rumelihisarı rüştiyesinden mezun oldu.

Robert Kolej'e başladığı sıralarda ağabeyi ve hocasıyla
Paris'e giderek Ecole Nationale'e yazıldı. Paris’te
eğlencelere katıldı, tiyatrolara gitti. Kısa süren bu eğlenceli
yaşamın ardından İstanbul’a döndü. Tahran büyükelçiliğine
atanan babası ile birlikte İran’a gidip üç yıl kaldı ve Farsça
öğrendi.

25 yaşında Paris elçiliği II. Kâtipliği ile hariciye mesleğine
girdi, bir süre İstanbul’da bulunduktan sonra Poti (1881),
Golos (1882), Bombay (1883–1885) şehbenderliklerinde
bulundu. 1886 yılında Londra Elçiliği Başkâtipliği’ne başladı,
bu görevi, kısa aralıklarla, 1906’ya kadar devam etti.

İki yıl Lahey ve altı yıl Brüksel elçiliği yaptıktan sonra 1912
yılında azledilerek İstanbul’a döndü. Bir süre ayan
üyeliğinde bulunduktan sonra siyasî bir nedenle Viyana’ya
gitti, ancak Cumhuriyet’in ilânı ile yurda döndü. 1928
yılında Büyük Millet Meclisi'ne girdi.

İkinci devre Tanzimat edebiyatının en önemli simalarından
biri olan Abdülhak Hâmit Tarhan'ın, şiirlerinin yanısıra çok
sayıda manzum ve mensur tiyatro eseri bulunmaktadır.

12 nisan 1937 tarihinde İstanbul’da yaşama veda eden ve