"İnna fetehnâ”yı okuyup anlam sordum;
Işık saldı, kendimden geçip cemâl gördüm;
Hâcem vurup "Sus’” dedi, bakıp durdum;
Yaşımı saçıp, çâresiz olup durdum ben işte
"Ey câhil, gerçek bu!” diye söyledi, bildim;
Ondan sonra çöller gezip Hakk’ı sordum;
Nasîb etti, şeytânı tutup bindim;
Kararlı olup, belini basıp ezdim ben işte.
Zikrini tamâm eyleyip döndüm divâneye;
Hakk’tan başka birşey demeyip bilmeyene,
Mumunu arayıp çırak girdim pervâneye,
Kor ateş olup, kavrulup yanıp söndüm ben işte.
Nam ve nişân hiç kalmadı, "Lâ... Lâ...” oldum;
Allah zikrini diye diye "...illâ...” oldum;
Hâlis olup, muhlis olup "...lillah” oldum;
"Fenâfillah” makâmına geçtim ben işte.
Arş üstünde namâz kılıp dizimi büktüm;
Dileğimi deyip, Hakk’a bakıp yaşımı döktüm;
Yalancı âşık, sahte sûfî gördüm, kötüledim
O nedenle altmış üçte girdim yere.
Cândan geçmeden "Hû-Hû” demenin hepsi yalan,
Bu arsızdan sormayın suâl, yolda kalan;
Hakk’ı bulanın özü gizli, sözü gizli;
O nedenle altmış üçte girdim yere.
Bir yaşımda rûhlar bana pay verdi;
İki yaşta peygamberler gelip gördü;
Üç yaşımda Kırklar gelip hâlimi sordu;
O nedenle altmış üçte girdim yere
Dört yaşımda Hakk Mustafâ verdi hurma.
Yol gösterdim, yola girdi, nice günâhkâr 10