كَِ
م
ْاس
ِ
ب
�م
ُه
�
ا الل
َي
ْ
حَ
وتُ أ
ُمَ
أ
َدُ و
ْم
َحْ
لَاِ
ه
�
لِل
اَان
َي
ْ
حَ
ى أِ
ذ
�
دَ ال
ْع
َا ب
َ
نَات
َمَ
ا أ
َمِ
ه
ْي
َ
لِإ
َو
ُورشُ
�
الن- (Buhârî, Deavât 7 ) “Allahım! Senin ismini
anarak ölür, dirilirim (uyur, uyanırım).
Bizi öldürdükten sonra tekrar hayat veren
Allah’a hamdolsun! Zaten dönüşümüz de
O’nadır.”
انَ
َح
ْب
ُسِ
ه�اللِ
هِ
د
ْم
َحِب
َو
َ
ددَ
َ
عِ
هِ
ق
ْ
ا لخَ
َ
ضِورِ
هِ
ةَ نَزِ سفْنَ
َوِ
هِ
ش
ْر
َ
ع
َ
اددَِ
م
َوِ
هِ
ات
َمِ
لكَ- (Müslim, Zikir 79 ) “Yarattıklarının
sayısın ca, zatını hoşnut edecek kadar,
arşının ağırlığınca ve kelimeleri sayısınca
yüce Allah’ı hamd ile tesbih ederim.”
�م
ُوذُ ه�الل
ُس (^) ِ كَ ِب ي أع�إن
ْ
ج
�
الر
َ
ن
ِ
سِ م
َ
ج
�
الن
ِ
يثِبخَ
ْ
ال
ِ
ثِبخْ
ُ
م
ْ
ال
ِ
ان
َ
ط
ْ
الش�ي
ِ
يم
ِ
ج
�
الر
- (Buhârî, Tevhid 13 ) “Allahım, ben, pis,
necis, habis ve muhbis olan şeytân - ı
racîmden sana sığınırım.”
ِ
م
ْس ِ بِ
ه�الل
�م
ُا ه�الل
َ
ن
ْب
�
ن
َانَ ج
َ
ط
ْالش�يا
َ
ن
َ
ت
ْ
ق
َ
ز
َا ر
َم بِ
�
ن
َج
َانَ و
َ
ط
ْالش�ي- (Buhari 294 ) “Allah’ın adıyla. Ey
Allah’ım! Şeytanı bizden uzaklaştır
ve bizi kendisi ile rızıklandıracağın
çocuktan da şeytanı uzaklaştır.”