�م
ُه
�
كَ الل
َ
ل
ُ
ت
ْمَل
ْسَ
كَ أ
ِ
ب
َو
ُ
تنْ
َكَ آم
ْيعلَ
ُ
ت
ْ
ل�ك
َوَت
كَ
ْي
َ
لِإ
َو
ُ
ت
ْبَنَ
كَ ِب أ
َو
ُ
ت
ْم
َكَ اصخَ
ْي
َ
لِوإ
ُ
ت
ْمَاك
َحلي
ْرِ
ف
ْ
َق ما فاغ
ُ
ت
ْ
تُ مد�
ْرخ�َ
تُ وما أ
ْ
رر
ْسَ
ا أ
َم
َا و
َ
ومُ
تنْ َعلَ
أ
َ
تْان
ُ
مد� قَ
ُالم
َ
تْنَ
أ
َو
ُرخ� ؤَ
ُالم
َ
ه
َ
لِإ ��
َ
تْنَ
أ�
��ِإ- (Buhârî, Teheccüd 1 ) “Allah’ım! Sana
teslim oldum, Sana inandım, Sana güvendim.
Yüzümü, gönlümü Sana çevirdim, Senin
yardımınla düşman lara karşı mücadele ettim.
Kitabın ile hükmettim. Şimdiye kadar
yaptığım, bundan sonra yapacağım,
gizlediğim, açığa vurduğum ve Senin benden
daha iyi bildiğin günahlarımı affeyle! Öne
geçiren de Sen, geride bırakan da Sensin.
Senden başka ilâh yoktur.”
َا
�م
ُه
�
وذُ لل
ُ
عَ
كَ ي أ� نِ إ
ِ
ب
ِوع
ُجْ
ال
َنِ
مُه�نإَِف
َسئِْب
ُيع
ِ
كَ ِ بوذُ جالض�
ُ
عَ
أ
َوِ
ةَان
َيِ
خْ
ال
َنِ
ا م
َه�نإَِف
ِ
ت
َةُ َان سئِْب
َ
طِبْ
ال- (Ebu Davud, Vitr 32 ) “Allah'ım! Açlıktan
sana sığınırım. Çünkü açlık, ne kötü bir
arkadaştır. Hainlikten de sana sığınırım.
Çünkü hainlik, ne kötü bir sırdaştır. ”
ُه�الل
ُه�الل�بي
َكُ ِرشْ رُ
أ
َ
ا ��
ً
ئ
ْشَ يِ
هِب- (Ebu Davud, 1525 ) “Allah! Rabbim!
Allah’ım! Sana hiçbir şeyi ortak koşmam.”