كَ
ِ
م
ْ
اس
ِ
ب
�
م
ُ
ه
�
ا الل
َ
ي
ْ
ح
َ
وتُ أ
ُ
م
َ
أ
َ
دُ و
ْ
م
َ
ح
ْ
لَا
ِ
ه
�
ل
ِ
ل
اَان
َ
ي
ْ
ح
َ
ى أ
ِ
ذ
�
دَ ال
ْ
ع
َ
ا ب
َ
نَات
َ
م
َ
ا أ
َ
م
ِ
ه
ْ
ي
َ
لِإ
َ
و
ُ
ورشُ
�
الن
- (Buhârî, Deavât 7 ) “Allahım! Senin ismini
anarak ölür, dirilirim (uyur, uyanırım).
Bizi öldürdükten sonra tekrar hayat veren
Allah’a hamdolsun! Zaten dönüşümüz de
O’nadır.”
انَ
َ
ح
ْ
ب
ُ
س
ِ
ه�الل
ِ
ه
ِ
د
ْ
م
َ
حِب
َ
و
َ
ددَ
َ
ع
ِ
ه
ِ
ق
ْ
ا لخَ
َ
ضِور
ِ
ه
ِ
ةَ نَزِ سفْنَ
َ
و
ِ
ه
ِ
ش
ْ
ر
َ
ع
َ
اددَ
ِ
م
َ
و
ِ
ه
ِ
ات
َ
م
ِ
لكَ
- (Müslim, Zikir 79 ) “Yarattıklarının
sayısınca, zatını hoşnut edecek kadar,
arşının ağırlığınca ve kelimeleri sayısınca
yüce Allah’ı hamd ile tesbih ederim.”
�
م
ُ
وذُ ه�الل
ُ
س (^) ِ كَ ِب ي أع�إن
ْ
ج
�
الر
َ
ن
ِ
سِ م
َ
ج
�
الن
ِ
يثِبخَ
ْ
ال
ِ
ثِبخْ
ُ
م
ْ
ال
ِ
ان
َ
ط
ْ
الش�ي
ِ
يم
ِ
ج
�
الر
- (Buhârî, Tevhid 13 ) “Allahım, ben, pis,
necis, habis ve muhbis olan şeytân - ı
racîmden sana sığınırım.”
ِ
م
ْ
س ِ ب
ِ
ه�الل
�
م
ُ
ا ه�الل
َ
ن
ْ
ب
�
ن
َ
انَ ج
َ
ط
ْ
الش�ي
ا
َ
ا م
َ
ن
َ
ت
ْ
ق
َ
ز
َ
ر بِ
�
ن
َ
ج
َ
انَ و
َ
ط
ْ
الش�ي
- (Buhari 294 ) “Allah’ın adıyla. Ey
Allah’ım! Şeytanı bizden uzaklaştır
ve bizi kendisi ile rızıklandıracağın
çocuktan da şeytanı uzaklaştır.”