Polityka - 25.03.2020

[ NAUKA ]

Respiratory,

czyli służba zdrowia

traci oddech

Strach przed COVID -19 bierze się stąd,

że ciężko choremu grozi śmierć przez uduszenie.

Ostatnią szansą na życie jest podłączenie do respiratora.

Jeśli szpital go ma.

JOANNA SOLSKA

W

e Włoszech ich zabrakło,

więc pacjentom powy-

żej 80 lat z mniejszymi

szansami na przeżycie

wentylacji mechanicznej

odmawiano, pod respirator trafiali lepiej

rokujący. To sytuacja, której w Polsce so-

bie nie wyobrażamy. Jednak wiele szpita-

li obawiających się wariantu włoskiego

zwraca się do wojewodów o pilny zakup

respiratorów. Obserwując szybko rosną-

cą liczbę osób zakażonych wirusem, nie

sposób wykluczyć, że i u nas respirato-

rów zabraknie. Można by temu zaradzić,

a w każdym razie nieco odsunąć zagroże-

nie, gdyby w systemie publicznego lecz-

nictwa było mniej absurdów.

Internista z kliniki w Warszawie pi-

sze na forum tak: „W moim szpitalu jest

codzienna walka o respirator. Karetki

z pacjentami z zawałem krążą po całej

Warszawie, bo na mieście nie ma wolne-

go respiratora”.

Intensywna terapia od lat jest za-

niedbana, zawsze brakowało dla niej

pieniędzy, rezerw na sytuacje nadzwy-

czajne, takie jak ta obecna, w systemie

publicznego lecznictwa nie ma. To dziś,

obok braków kadrowych potęgowanych

niedostatkiem akcesoriów do osobiste-

go zabezpieczenia pielęgniarek i lekarzy,

najsłabsze ogniwo walki z epidemią.

W Warszawie na oddziałach intensyw-

nej terapii brakuje 3 0 respiratorów. Za ich

zakup odpowiedzialni są wojewodowie.

Szpitale w innych miastach także zgłasza-

ją braki, ale Anna Janczewska-Radwan,

której firma zaopatruje służbę zdrowia

w sprzęt, nie ma dobrych wiadomo-

ści. – To, że respiratory mocno zdrożały,

bo w zależności od stopnia ich skompli-

kowania cena wynosi od 80 do 200 tys. zł,

nie jest najgorszą wiadomością – uważa.

Z Chin, które są dużym producentem

respiratorów, nie można ich sprowadzić,

sprzęt wciąż jest potrzebny na miejscu.

W Polsce nigdy nie produkowaliśmy re-

spiratorów. W Unii dużymi producenta-

mi są Francja i Niemcy, ale one też bazu-

ją nomponentach za k Chin. – Z powodu

epidemii łańcuchy dostaw zostały poprze-

rywane, więc produkcja kuleje. Na większy

zakup z firm europejskich możemy liczyć

najwcześniej za kilka miesięcy, gdyż chiń-

scy dostawcy dopiero zaczynają wznawiać

wysyłki do Europy – podsumowuje.

Janczewska-Radwan tym bardziej więc

nie rozumie, dlaczego polski rząd nie

przystąpił do wspólnych unijnych zaku-

pów, które zorganizowano, zanim jeszcze

wirus do nas dotarł. To była szansa na za-

opatrzenie kraju nie tylko w respiratory,

ale także w niezbędny sprzęt do osobistej

ochrony dla lekarzy, pielęgniarek i ratow-

ników po niższych cenach niż obecnie.

Społeczeństwu nigdy nie wyjaśniono,

dlaczego z niej zrezygnowano.

W polskich szpitalach jest obecnie

około 10  tys. respiratorów, z  tego

zaledwie kilkaset w rezerwie; z każ-

dym dniem mniej. Są niezbędne,

by oddychać mogli chorzy po zawałach

z niewydolnością serca, więc mają je

oddziały kardiologiczne i neurologicz-

ne, dla pacjentów po udarach. Są też

na oddziałach torakochirurgii, a przede

wszystkim potrzebują ich niewydolni

oddechowo pacjenci z przewlekłą obtu-

racyjną chorobą płuc na pulmonologii.

W sprzęt umożliwiający oddychanie wy-

posażone są karetki i szpitalne oddziały

ratunkowe (SOR).

Najwięcej respiratorów jest na od-

działach intensywnej opieki medycznej

(OIOM). OIOM musiał mieć każdy szpi-

tal powiatowy, który chciał się znaleźć

w tzw. sieci gwarantującej placówce

stałe źródło dochodu. Te oddziały wy-

posażone są najczęściej w respiratory

najwyższej klasy, bo respirator respira-

torowi nierówny. I w tym miejscu pojawia

się cała lista absurdów.

ABSURD PIERWSZY: SPRZĘT. Ten naj-

wyższej klasy sprzęt niekoniecznie jest

wykorzystywany do leczenia najcięż-

szych przypadków. Jest nieefektywnie

używany. Posłanka Koalicji Obywatel-

skiej Marta Wcisło dowiedziała się np.,

że w Lublinie jest jeszcze dziesięć wol-

nych respiratorów. Dowiedziała się też

czegoś więcej. – W szpitalach takie łóżka

zajęte są w części przez pacjentów, którzy

nie będą w stanie oddychać bez respira-

tora, nie wymagają już jednak leżenia

w szpitalu. Ale nie ma ich dokąd wypisać

• mówi Jakub Kosikowski, lekarz ze szpi-
  tala w Puławach, w rozmowie w „Dzien-
  niku Wschodnim”. Z kolei w zakładach
  opiekuńczo-leczniczych – gdzie osoby
  wymagające stałego wspomagania od-
  dechowego mogłyby przebywać – jest
  za mało łóżek z respiratorami, dostęp
  do nich graniczy z cudem.
  Prof. Jarosław Fedorowski, prezes Pol-
  skiej Federacji Szpitali, uważa, że chorzy
  na COVID-19 z najcięższą formą niewy-
  dolności oddechowej powinni mieć respi-
  ratory z najwyższej półki, pełnozakresowe.
  Pacjenci będący w śpiączce farmakologicz-
  nej czy po zawałach lub udarach, których
  leczenie nie wymaga aż tak skompliko-
  wanych technik wentylacji, mogliby sko-
  rzystać z respiratorów prostszych. Szpi-
  tale jednoimienne COVID-19 (zakaźne),
  do których są obecnie kierowani zakaże-
  ni koronawirusem.
  Więc żeby każdy pacjent dostał to, co dla
  niego konieczne, potrzeba jak najszybszej,