Polityka - 25.03.2020

[ POLITYKA I OBYCZAJE ]

W

specjalnym wydaniu Polska. Times.pl

oprócz 20 stron o koronawirusie

znalazł się dodatek przygotowany przez

Ministerstwo Sprawiedliwości na temat

wykorzystania Funduszu Sprawiedliwości

do wspierania m.in. ofiar przemocy do-

mowej. Doskonale, dobrze wiedzieć. Tylko

dlaczego niemal 1/ 8 ośmiostronicowego

materiału zajmuje zdjęcie odpowiedzial-

nego za Fundusz wiceministra? Czy tylko

nam wydaje się niestosowna taka auto-

promocja członka Solidarnej Polski, partii

Zbigniewa Ziobry, za publiczne pieniądze?

Ł

ukasz Warzecha w „Do Rzeczy” o prze-

łożeniu wyborów: „Z wprowadzeniem

stanu wyjątkowego nie powinno być pro-

blemu na poziomie politycznej elity, gdyby

była ona spojona wzajemnym zaufaniem

choćby na podstawowym poziomie. Wtedy

opozycja może mieć przekonanie, że wła-

dza nie nadużyje nadzwyczajnych upraw-

nień, a władza – że opozycja nie będzie

o takie działanie jej oskarżać, wzbudzając

niepokoje. Tego zaufania nie ma – zostało

zniszczone w ciągu ostatnich 15 lat. I wina

leży po obu stronach”. Ale czy na pewno?

M

arcin Królik z „Tygodnika Solidarność”

odniósł się do odłożenia wyborów, ale

straciliśmy zainteresowanie jego opinią

po przeczytaniu początku komentarza:

„biorąc pod uwagę choćby dane spływa-

jące z Chin czy Korei, można śmiało za-

łożyć, że do maja intensywność rozprze-

strzeniania się choroby spadnie. I to nawet

jeżeli mamy jej szczyt wciąż przed sobą”.

Można śmiało założyć, że autor nie zrozu-

miał, co się wydarzyło w Chinach i jakim

kosztem. I nie rozumie, na czym polega

równość szans kandydatów na prezydenta.

S

ygnalista „Sieci” wyjaśnia ludowi, jak

rozumieć sytuację: „Próba rozhuśtania

TVP w tak ważnym momencie politycz-

nym i epidemiologicznym przypomniała

wszystkim, że prawica potrafi się wywrócić

o własne nogi. Tym bardziej że kierowane

© JAN KOZA

pod adresem nadawcy zarzuty niewłaści-

wego prezentowania prezydenta są albo

absurdalne, albo są w istocie nadreakcją

na jakieś mało istotne zdarzenia. Ludzie,

którzy snują taką kuriozalną opowieść,

nie są ludźmi dobrej woli. Nie warto słu-

chać tych bajek i fantazji. Na pewno nie

w końcowym etapie kampanii wyborczej”.

Potem już będzie wolno, nawet prezyden-

towi, który „snuł i nadreagował”.

N

a razie „Wprost” donosi: „Nasz roz-

mówca ze Zjednoczonej Prawicy uwa-

ża, że w TVP po odejściu Kurskiego niewie-

le się zmieni. – Łopiński nie ma czasu ani

ochoty, żeby kierować tak wielkim przed-

siębiorstwem jak TVP, zatem jest wielce

prawdopodobne, że Kurski z pozycji jego

doradcy nadal o wszystkim będzie decy-

dował. A prezes na Nowogrodzkiej zaciera

ręce – mówi nasz rozmówca”. Miejmy na-

dzieję, że także je myje.

W

tym samym numerze „Wprost” wice-

premier Jarosław Gowin robi z siebie

pośmiewisko, mówiąc: „Nie jest tajemni-

cą, że działalność telewizji publicznej bu-

dzi rozmaite kontrowersje, także w obozie

Zjednoczonej Prawicy. Ostatecznie Jacek

Kurski sam wyciągnął z tego wnioski”. Kpi

czy o drogę pyta?

G

wałtownie przybyło kaznodziejów.

W „Gazecie Polskiej” wśród wielu in-

nych jest i Marcin Wolski: „Europa zdaje się

zapominać, że pociecha duchowa to po-

tężny element terapeutyczny, dający na-

dzieję i pomagający ludziom na równi z an-

tybiotykami czy respiratorami. W tej walce

sojusznikami wirusa są lęk, zwątpienie, pa-

nika, a na końcu chaos. Wsparciem dla lu-

dzi – wiara i nadzieja. Możliwość modlitwy,

uczestnictwa w nabożeństwach”. Wnio-

sek: gdyby Marcin Wolski trafił do szpita-

la, poprosiłby o księdza, a nie respirator.

W

prowadzenie do tekstu „Bóg w cza-

sach zarazy” w „Gościu Niedzielnym”

brzmi: „Wszystko, co się dzieje, jest pod

kontrolą Boga. Niech wiedzą to ludzie, gdy

tracą kontrolę nad wszystkim”. Czyli: lu-

dzie tracą kontrolę pod kontrolą Boga kon-

trolującego wirusa. Szczególna pociecha.

P

rof. Marek Belka próbuje namówić czy-

telników „Newsweeka” do odrobiny

optymizmu: „My w Polsce nie docenia-

my, jaką mamy silną gospodarkę, którą

przez te 30 lat zbudowaliśmy. I odporną

w dwóch aspektach. Po pierwsze, w gro-

nie krajów rozwiniętych jesteśmy stosun-

kowo mało zadłużeni jako społeczeństwo.

Po drugie, nasz eksport należy do naj-

bardziej zdywersyfikowanych w całej UE.

To znaczy, że trudniej go uszkodzić”. I tyl-

ko ktoś musi chcieć od nas importować.

S

zef tygodnika „Najwyższy Czas!” upra-

wia politykę w cieniu koronawirusa:

„analizując naszą sytuację międzynaro-

dową na zimno, to właśnie ten kraj [Chiny]

powinien stać się naszym »strategicznym

sojusznikiem«, jeżeli za główne zagroże-

nie dla Polski uważamy Rosję. (...) Ten

stan rzeczy jest też problemem w naszych

relacjach z USA. Jak wiemy, Stany Zjedno-

czone za swojego głównego wroga uznają

Chiny. (...) Koncepcja nie jest nowa. Prze-

cież na podobny pomysł wpadł np. Józef

Piłsudski. Pojechał nawet specjalnie do To-

kio, by nawiązać współpracę z Japonią”.

A jak wiemy, Japonia jest bardzo podobna

do Chin.

S

tanisław Mancewicz chłodnym okiem

patrzy na premiera („Tygodnik Po-

wszechny”): „Czasy są takie, że nikomu

nie wolno zabraniać być dzieckiem, na-

wet premierowi. Zaiste słuchaniu jego

zachwytów nad samym sobą i wyrażania

co chwilę nieskrywanej satysfakcji z błę-

dów innych, towarzyszą pewne oznaki

duszności i obawa, że ich celem jest głów-

nie popis oraz zaszantażowanie wątpią-

cych”. Koniec felietonu też emocjonalnie

chłodny: „Ponieważ, jak widać, pytań

poważnych jest mnóstwo i ich na pewno

przybędzie, to owo padające tu i ówdzie,

gdzie oto jest Gospodarz, gdy wszyscy się

miotają pośród realnych problemów, wy-

daje się kompletnie bez znaczenia. I oby

tak zostało”.

W

„Dużym Formacie” Krzysztof Varga

o składającej się z wywiadów książce

Tomasza Terlikowskiego „Tylko prawda

nas wyzwoli”: „Isakowicz-Zaleski powiada,

że film Sekielskich to jest drobna kaszka

w porównaniu z jego wiedzą i z tym, co się

naprawdę w Kościele dzieje. Rozmowa

z Isakowiczem-Zaleskim jest w swym to-

nie apokaliptyczna, a przez to nadzwyczaj

zabawna. Oto Isakowicz-Zaleski ze zgrozą

pyta Terlikowskiego, czy wie, jak pewien bi-

skup zwraca się do kleryków? Otóż zwraca

się do nich »Moje drogie bąbelki!«”.

Jan Koza