Sprekend over achterliggende doelen, kan nog worden opgemerkt dat
mensen in Nederland, gelovig of ongelovig, voor 1960 over het algemeen tegen
seks voor het huwelijk waren. De pil was nog niet op de markt en condooms
waren (en zijn) onbetrouwbaar en niet zo makkelijk verkrijgbaar als nu. Er waren
te veel risico’s verbonden aan seks voor het huwelijk. Het achterliggende doel
dat mensen voor 1960 hadden was het voorkomen van zwangerschappen en
soa’s. Nadat anticonceptie zoals de pil en de condoom makkelijker beschikbaar
werden, waren veel mensen niet meer tegen seks voor het huwelijk.
Het argument dat “porneia” vertaald wordt met “fornication”, en fornication
gedefinieerd wordt als “sexual intercourse between people not married to each
other”, en dat dat weer vertaald kan worden met “seks tussen mensen die niet
getrouwd zijn met elkaar”, en dat vervolgens de subvorm “seks voor het
huwelijk” daarbinnen valt, bevat een paar kronkels. Sowieso bevat deze
redenering vier denkstappen en zijn al die denkstappen gevoelig voor fouten.
Daarnaast klopt het niet dat porneia vertaald kan worden met “fornication”. De
Strongs concordantie vertaalt het woord porneia met “illicit sexual intercourse”
(onwettige seksuele gemeenschap). Dat is de kern waar het om draait bij de
vertaling. Vervolgens worden in de Strongs Concordantie zeven van deze
“onwettige” vormen van seks beschreven, waar “fornication” er één van is.
Fornication is dus niet de directe vertaling van het woord porneia. In de tijd dat
James Strong, de schrijver van de concordantie, leefde (1822-1894) was
“fornication” ook daadwerkelijk “onwettig”. Zo is er in 1974 nog iemand in New
Jersey veroordeeld vanwege “fornication”, op basis van een wet uit het jaar
1796.ii Tegenwoordig is seks voor het huwelijk niet meer onwettig. Daarom is het
lastig te onderbouwen dat seks voor het huwelijk nu nog steeds als “porneia”
moet worden gezien. Daarom kan het dus ook geen hoererij of ontucht meer
worden genoemd.