posiłków miałam wgląd w dietę bardzo zróżnicowanych podopiecznych, m.in.
arui, elandów, kudu wielkich (które zostały obdarzone przeze mnie miłością
wielkości ich uszu), żyraf, wikuni czy zwyczajnych kuców szetlandzkich.
W dodatku niewątpliwie poprawiłam kondycję poprzez codzienne
przerzucanie łopatą.Co wyniosłam z wolontariatu?Głównie dobre wspomnienia, samozadowolenie, ale też przemyślenia
na temat tego typu instytucji. Moim zdaniem, nie są one w żadnym stopniu
zdolne zastąpić naturalnych warunków,
jednak są konieczne by zapewnić
przetrwanie wielu zagrożonych ga-
tunków. Międzynarodowa współpraca
ogrodów rozwija się i (miejmy nadzieję)
przyszłość niesie dla zwierząt w niewoli
lepszy los. Jeśli chodzi o zgłoszenie się na
wolontariat, wszystkie ważne informacje
i dokumenty są na stronie internetowej:
http://zoo.silesia.pl/ (zapisy przez wirusa
zostały wstrzymane), umowne godziny
pracy wolontariusza to 7-15 od
poniedziałku do piątku, minimalny czas
to tydzień, jednak warto zapisać się nadłużej aby „wbić się w rytm” i zaznajomić z otoczeniem :) Jeśli są jakieś pytania
to chętnie opowiem więcej (możecie do mnie pisać na instagramie:
@gosian), choć nie obiecuję, że zapamiętałam wszystkie detale.
autorka tekstu oraz zdjęć:
Małgorzata Nosiadek