południowym ze względu na zmniejszone ryzyko ataków drapieżników, które
w najgorętszej porze dnia także udają się na spoczynek.
Chów bezstajenny, a życie społeczne koni. Organizacja
i struktura stada.
Na początek warto zastanowić się jak wygląda naturalne stado koni. Składa
się ono z około 20 osobników; dorosłego ogiera, jego klaczy i źrebiąt.
Półtoraroczne ogiery są wypędzane ze stada i do momentu założenia
własnego haremu funkcjonują w małych kawalerskich grupach. Pamiętajmy,
że konie nie są zwierzętami terytorialnymi, a walki pomiędzy ogierami nie
mają na celu obrony rewiru zatem, poza okresem rozrodczym zmagania te
mają zwykle pokojowy przebieg. (1)
Ogier prowadzi należące do niego stado zadowalając się zamykaniem
pochodu, od czasu do czasu okrążając je niczym czujny owczarek, pilnując,
aby klacze się nie rozproszyły. Jak przystało na osobnika płci męskiej broni
stado przed atakami z zewnątrz. (2)
Kto zatem znajduje się na początku grupy i decyduje o obranym kierunku
wędrówki? Tę odpowiedzialną funkcję pełni zwykle najbardziej doświadczona
klacz alfa. Pod nią tworzy się hierarchia dorosłych klaczy. Zwykło mówić się
o liniowej hierarchii, jednak obecnie po dogłębnej analizie wielu stad
skłaniamy się do definiowania jej jako płynnej o “wielokątnych” relacjach (np.
A=B, B=C, ale osobnik C>A). Już podczas krótkiej obserwacji możemy wysnuć
wnioski o przyjaźniach wśród podgrup koni. Jak wskazuje logika, konie