Alma Ibi Zekollari
një lëmsh hidhërimi nga dhimbja që i kishin shkaktuar shoqes së saj,
Dritës.
- Më duhet të largohem, në qoftë se keni ndonjë gjë në lidhje me
punën, ma thoni. Drejtori siç duket e kishte të pamundur të pranonte
humbjen, ai duhet të dilte fitimtar. E sidomos tani që ata ishin aty. - Mos harroni edhe një gjë, duhet të jeni mirënjohëse, që sa herë keni
dashur lejë për të shkuar në Greqi, kjo nuk ju ka munguar. - Unë nuk shkoj për pushime atje dhe ju e dini shumë mirë këtë, zoti
drejtor. - Nuk e di nëse në të ardhmen do të mundem t‟ju ndihmoj, nëse nuk
na ndihmoni. Edhe për shkurtimet që presim nga ministria e
shëndetësisë.... - Ju po më kërcënoni, zoti drejtor?! Gaboheni. E bëtë këtë me Dritën
pak më parë, dhe nuk e di se me kë tjetër, por mos guxoni me mua se do
të dilni të humbur. Linda u kthye si furtunë nga dera, zuri dorezën dhe e uli
me forcë. Ktheu kokën mbrapa, i pa të gjithë një nga një në sy dhe në fund
ndaloi vështimin e saj tek drejtori. - Taktikë e gabuar, zoti drejtor, - foli e çliruar më në fund.
Doli. Koridori iu duk dyfish i gjatë.
Athinë, 2012
Botuar
nga gazeta shqiptare në Athinë
Albania Pres 2013