bombardementen geven ons altijd het gevoel dat we onderaan staan en naar
boven kijken. En in een meritocratisch systeem als dat van ons kun je daar
gespannen, gestrest en depressief door raken.
Dit alles brengt Facebook en andere social networks in een merkwaardige
positie: ze steunen de opkomst van het experiëntialisme, maar ondermijnen ook
de goede kanten ervan. Ironisch genoeg kan dit betekenen dat als je investeert in
experiëntialisme, je uiteindelijk net zoveel spanning, stress en depressie kan
ervaren als je zou hebben gehad in de vriendelijkere, meer materialistische tijd.
Als dat het laatste was wat hierover te zeggen zou zijn, zou je je nu
misschien afvragen of je überhaupt moeite wilt doen om experiëntialisme uit te
proberen. Misschien vraag je je af of dit ooit zal werken voor de grote massa,
ook al werkt het duidelijk voor een aantal mensen. (Misschien wil je ook
Facebook minder vaak checken.)
Maar – en dit is heel belangrijk – zelfs door niet onder te willen doen voor de
buren via belevingen die je spanning kunnen opleveren, denk ik nog altijd dat
experiëntialisme beter is dan materialisme. We zouden het moeten zien als
vooruitgang. Waarom?
Waarom experiëntialisme nog altijd beter voor je is^8Om uit te leggen waarom experiëntialisme nog altijd beter is dan materialisme –
ondanks het tweezijdig snijdend zwaard van de social media – is het beste
uitgangspunt dat je jezelf herinnert aan de vijf ontdekkingen die sociale
wetenschappers de afgelopen jaren hebben gedaan: dat belevingen ons
waarschijnlijk eerder gelukkig maken omdat we er minder snel op uitgekeken
raken; dat we belevingen eerder door een roze bril zullen bekijken; dat we
belevingen waarschijnlijk eerder beschouwen als deel van wie we zijn; dat
belevingen ons waarschijnlijk dichter bij andere mensen brengen én dat
belevingen moeilijker te vergelijken zijn.
Zelfs als je belevingen wel kunt vergelijken, dan is zo’n vergelijking minder
scherp omlijnd dan bij materiële goederen. Dat houdt in dat de kans kleiner is
dat je denkt aan die vergelijking, dat je naderhand waarschijnlijk minder spijt
hebt van je keuze en dat je waarschijnlijk minder denkt aan wat jouw keuze
betekent voor je status. Dus hoewel wedijveren via belevingen wel tot enige
statusangst kan leiden – vooral wanneer het spel wordt gespeeld via social
media-sites als Facebook – is die angst waarschijnlijk vager en minder acuut.
Er zijn nóg twee redenen waarom belevingen eerder bijdragen aan geluk, en