Conclusie: Waarom je nu meer dan ooit belevingen nodig hebt^1

Op 27 januari 1940 beleefde Londen een rustige nacht. De verduisteringen

waren aangebracht. Er lag sneeuw op de grond. In het noorden van de stad, vlak
bij waar Tottenham Hotspur voetbalt, kwam een man in een pak en met een
vlinderstrik uit een danszaal, met een vrouw aan zijn hand. Hij leunde naar haar
toe en zoende zijn bruid, Pam.

‘Kom op,’ zei Jack, terwijl hij in haar hand kneep. ‘Laten we naar huis gaan.’
Daarop leidde hij haar naar hun eerste huis, niet meer dan twee kamers op de
begane grond van een klein, twee verdiepingen tellend victoriaans huis met een
terras en een appelboom in de tuin. Ze deelden de keuken en badkamer met de
eigenaar van het huis, een vrijgezelle vrouw genaamd Miss Burt – zij woonde
boven.

Een paar jaar later kregen ze een zoon, Alan. Toen Alan te groot werd om de
slaapkamer met hen te delen, gaven ze die aan hem. Elke avond rond bedtijd
zetten ze voor zichzelf een veldbed in de woonkamer, en maakten ze dat op. Elke
ochtend voordat Alan de deur uitging om kranten te bezorgen, werd hij wakker
van de geur van bacon, eieren, worstje en gebakken brood. Jack maakte dat elke
dag voor hem, totdat hij in 1962 naar de Liverpool University ging.

Alan was de eerste uit de familie die een hogere opleiding genoot. (Zijn tante
Lulu had in de jaren dertig een plaats aangeboden gekregen in Oxford, maar het
gezin was toen veel te arm om haar te laten gaan.) Hij maakte er het beste van.
Hij speelde in het voetbalelftal van de universiteit. Hij zag de Beatles en de
Rolling Stones voordat die beroemd werden. Hij studeerde af met een
ingenieurstitel. Daarna ging hij naar IBM, maakte promotie, ging trouwen, kreeg
kinderen.

Jack was mijn grootvader. Alan is mijn vader. Dit is mijn achtergrond.
Waarom vertel ik je dit allemaal? Omdat Jack en Alan representatief zijn. Net als
de gezinnen in de CELF-studie karakteristiek zijn voor de middenklasse van nu,
en net zoals de casussen in dit boek andere mensen illustreren, zo zijn Alan en
Jack vertegenwoordigers van hun generaties. De verschuiving in hun
omstandigheden (en ook het verhaal van Ryan Nicodemus) weerspiegelt volgens
mij de reis die onze maatschappij heeft afgelegd – van schaarste naar overvloed.
Het illustreert het effect dat die verschuiving heeft gehad op onze attitude, onze
waarden en ons gedrag. Je kunt in het alledaagse verhaal van onze familie het