‘veel spullen’ zijn er nog twee vereisten voordat je een verzameling objecten
‘rommel’ mag noemen: de spullen zijn ongeordend en liggen op de verkeerde
plek. Speelgoed, bijvoorbeeld, dat door het hele huis slingert, van woonkamer
tot badkamer, in de gang en in de garage.
Veel spullen, ongeordend en niet op de juiste plek: dát troffen de
onderzoekers van CELF keer op keer aan in de huizen van hun onderzochte
gezinnen, en dát is wat zij denken wat er tegenwoordig in
middenklassengezinnen speelt. Hun onderzoek, het meest uitgebreide onderzoek
dat ooit op deze manier is uitgevoerd, heeft de CELF-onderzoekers tot de
volgende overtuiging gebracht: ‘Door het grote aantal objecten dat mensen
tegenwoordig bezitten en doordat we leven in de meest materialistische, rijke
samenleving in de geschiedenis van de aarde, met lichtjaren meer aan
bezittingen per gemiddeld gezin dan in welke eerdere samenleving ook, dreigen
we daar nu onder te bezwijken. We bereiken een punt van materiële verzadiging.
We hebben te maken met buitengewoon veel rommel. Als individuen en als
samenleving worden we geconfronteerd met een rommelcrisis.’ Deze
bevindingen zijn te lezen in het eindrapport Life at Home in the Twenty-First
Century.
Natuurlijk zijn er kanttekeningen bij deze studie en de daaruit voortgekomen
conclusies. Want zijn 32 casestudy’s in Los Angeles bijvoorbeeld maatgevend
voor alle middenklassengezinnen in de VS? Deze casestudy’s zijn gekozen
omdat het doorsnee middenklassenmensen waren, met doorsnee banen,
inkomsten, huizen en gezinsstructuren. Ze zijn gekozen omdat datgene wat in
hun levens en huizen gebeurt de levens en huizen van anderen weerspiegelt. Het
CELF-team heeft er maandenlang over gedaan om hen te vinden en heeft hen
gekozen om de genoemde redenen. Daarom mag en kun je generaliseren voor
alle middenklassengezinnen – in de VS tenminste.
In andere landen zal de rommelcrisis er vast anders uitzien. Maar mocht je al
denken dat de Amerikanen de rommelcrisis wel zullen ‘winnen’, of delen ervan
tenminste, dan nóg ben ik ervan overtuigd dat de rest van de geïndustrialiseerde
wereld er niet ver achter zit – kijk maar naar de inhaalslag van het materialistisch
consumentisme. Kijk maar eens naar de huizen en levens van mensen in Groot-
Brittannië, Frankrijk, Japan, Duitsland, Australië, Hongkong en Singapore, of
naar een willekeurig ander ontwikkeld land. Of naar je eigen huis, je eigen leven
en dat van de mensen die je kent. Zijn er veel spullen? Puilt het uit? Is het er
chaotisch? Liggen spullen op de verkeerde plek? Zou je het rommelig noemen?
Hebben de kinderen te veel speelgoed? Hoeveel schoenen, dvd’s, boeken en