Ontspullen

symptomen observeren, maar de onderliggende oorzaken onderzoeken. Toen ik
eenmaal besefte dat de belangrijkste oorzaak van het probleem wortelt in het
waardensysteem dat onze moderne wereld ondersteunt – materialisme –
probeerde ik beter te begrijpen hoe dat is ontstaan. Daarbij begon ik ook naar
alternatieven te zoeken. Ik heb in het bijzonder gezocht naar mensen die
experimenteren met nieuwe, postmaterialistische manieren van leven.

Die vond ik verspreid over de hele wereld, in Adelaide, Barcelona en
Stockholm, in Californië, New York en Duitsland. Toen ik eenmaal met hen in
contact was gekomen, vroeg ik hen waarom ze deden wat ze doen. Vervolgens
dacht ik na over de resultaten van die keuzes. Ik besprak hun gedrag en
overtuigingen en het idee achter ontspullen met academici en culturele critici uit
allerhande disciplines: van sociologen, psychologen en filosofen tot
antropologen, historici en economen. Na urenlange interviews, dagenlang
speurwerk en ontdekkingen kreeg ik een steeds beter beeld van de oplossing om
uit dat spullenmoeras te komen.

Mijn onderzoek heeft me twee duidelijk verschillende, maar met elkaar
verbonden manieren van doen opgeleverd. Het ene pad is uitgemond in een
manifest voor een nieuwe manier van ‘zijn’. Het andere heeft geleid tot een visie
op de toekomst.

Een plattegrond voor    de  toekomst^9

Misschien denk je nu wel zoiets als: ‘Maar niemand weet wat er morgen staat te
gebeuren. Je kunt de toekomst niet kennen. Hoe kun je dan beweren dat je weet
wat de toekomst in petto heeft?’ En dat zou een heel goede vraag zijn.

Laat ik het toelichten: ik lees geen rooksignalen, kijk geen koffiedik en staar
niet in kristallen bollen. De methode die ik gebruik om vooruit te kijken is veel
minder duister en ik houd mezelf graag voor dat die ook veel krachtiger is. De
werkwijze is geïnspireerd op iets dat de essayist William Gibson ooit heeft

gezegd: ‘De toekomst is er al, alleen nog niet erg gelijkmatig verspreid.’^10 Ze
wordt gevoed door een bepaalde manier van het lezen van culturele
veranderingen – een manier die in 1962 voor het eerst is beschreven en al meer

dan vijfduizend keer is toegepast.^11

Voordat ik dit met je deel, wil ik je in het kort vertellen wat zo’n vooruitblik
inhoudt, en wat het beslist niet is. We hebben allemaal, elke dag, aannames over
de toekomst. Hadden we die niet, hoe zouden we dan onze weekboodschappen