naar de website te gaan en de foto te downloaden.
Als Streisands advocaten al gehoopt hadden mensen ervan te weerhouden
naar haar huis te kijken, dan pakte dat volstrekt anders uit. Vóór de rechtszaak
was de afbeelding zes keer gedownload, waaronder twee keer door haar
advocaten. Maar toen de zaak eenmaal aanhangig was gemaakt, werd de foto
420.000 keer gedownload en verspreidde die zich over de hele wereld.^2 Er werd
gewag van gemaakt door de Japan Times, Le Monde in Frankrijk, de Sydney
Morning Herald en de BBC.
Als iemand tegenwoordig probeert te verhinderen dat anderen iets online
kunnen zien – bijvoorbeeld wanneer de Franse geheime dienst wil dat Wikipedia
een artikel over een geheime afluisterdienst verwijdert, of als Celine Dion niet
wil dat mensen kijken naar een site met de naam Ridiculous Pictures of Celine
Dion – maar daardoor enkel meer aandacht trekt, dan wordt dat – naar de
entertainster en haar verhaal – het streisandeffect genoemd.
De prins en het anti-konijnenhek^3In oktober 1867 was Thomas Austin enorm opgetogen. Net als de rest van zijn
familie in het dorpje Baltonsborough in Somerset, Engeland, was hij altijd arm
geweest. Maar in de zware jaren veertig van de negentiende eeuw was hij naar
Australië geëmigreerd, net als een stuk of dertig andere Austins.
Daar aan de andere kant van de aardkloot deed hij het goed. Hij had grote
stukken nog niet opgeëist land verworven en hoedde daar enorme
schaapskuddes. Hij was de eerste die Lincolnschapen liet overkomen, een schaap
met een glanzende vacht dat je nergens anders ter wereld ziet. Nu, drie decennia
later, was Austin het plaatselijke equivalent van de Britse aristocratie, een
deugdzaam lid van de Australische ‘squattocratie’ – een nieuwe rijke. Om zijn
nieuwe status uit te dragen, kocht hij het landgoed Barwon Park, dat hij
renoveerde met modieuze blauwe stenen. Vervolgens liet hij 24 konijnen
overkomen, zodat hij – net zoals koning Henry VIII in de dertiende eeuw in
Engeland had gedaan – konijnenkolonies kon stichten door paartjes aan zijn
vrienden te geven. Op die konijnen zou hij dan later kunnen jagen, precies zoals
de gevestigde aristocratie in Groot-Brittannië deed.
Juist dát was de reden van zijn opgetogenheid in 1867, want prins Alfred, het
eerste lid van het Britse koninklijk huis dat Australië bezocht, had besloten
konijnen te komen schieten in Barwon Park. Alfred had het zo naar zijn zin dat
hij een officiële bijeenkomst liet uitstellen om nog een dag te kunnen blijven