Ostatnią omawianą rasą jest kot Brytyjski. Choć najbardziej kojarzony jest z
kolorem niebieskim umaszczenia, występuje u nich duża różnorodność w
kolorach sierści. To zasługa krzyżowania nielicznych kotów brytyjskich, które
przeżyły II Wojnę Światową, z kotami innych ras. U Brytyjczyków jednym z
problemów jest wspomniane wcześniej u Persów PKD czyli policystyczność
nerek oraz HCM. Poza tym, rasa ta należy do kotów brachycefalicznych. Ze
względu na skrócenie pyszczka, często u nich występuje niedrożność
kanalików nosowo-łzowych. U brytyjskich reprezentantów również może
wystąpić hemofilia, jednak jest to hemofilia B zwana inaczej chorobą
Christmasa, która jest związana z niedoborem czynnika IX. Pierwsze objawy
mogą być już zauważone w trakcie porodu, kiedy jest problem z
zatamowaniem krwawienia z kikuta pępowinowego. Znacznie większe
rozmiary głowy kociąt są predyspozycją do wodogłowia, ale także często jest
czynnikiem utrudniającym poród naturalny. Są one również bardziej podatne
na wirus FIP.
Deficiency). Dodatkowo, podobnie jak reszta rasowców podatne są na HCM i
dysplazję bioder, przy czym u nich znacznie częściej dochodzi do zwichnięcia
stawu biodrowego.
Effie, Magda PietrasZidan, Jana Bąkowska