2. Τα σύννεφα της άνοιξης
χειμώνας κόντευε να τελειώσει, σε λίγο θα
έφτανε η άνοιξη καβάλα στο λουλουδένιο
αμαξάκι της. Τα πρώτα ανθάκια φάνηκαν εκεί
που έπεφταν οι ακτίνες του ήλιου.
Όμως μαζί με αυτά έκανε ην εμφάνισή του και ο
λύκος. Αυτός ζούσε μόνος του χρόνια τώρα στα ψηλά
βουνά. Παρέα δεν έκανε με κανένα κυνηγούσε τα
θηράματά του και ζούσε μακριά απομονωμένος.
Μόνο όταν δεν έβρισκε τροφή κατέβαινε χαμηλά στο
δάσος έτρωγε κανένα τρυφερό ζωάκι και έφευγε πάλι.
Τώρα όμως, σκέφτηκε πως περνώντας τα χρόνια του
καλό θα ήταν καλύτερα να κατέβαινε μόνιμα στο δάσος
και τα ανήμπορα ζωάκια να του βρίσκουν την τροφή χωρίς
αυτός να κουράζεται να κυνηγά.
Κατέβηκε λοιπόν, ένα πρωινό στο δάσος μάζεψε όλα
τα ζωάκια και τους ανακοίνωσε:
«Από σήμερα θα μένω μαζί σας,. Φυσικά εσείς θα
φροντίζετε για την τροφή μου, κουράστηκα κάθε μέρα να
κυνηγώ. Αν κάποιος από εσάς έχει αντίρρηση να μου το
πει για να τον φάω πρώτο» και ξεκαρδίστηκε στα γέλια.
Φυσικά ποιο ζωάκι θα μπορούσε να έχει διαφορετική