Karıncadan yana
karıncadan yanadır şiir
çalışkan kalabalıktan
tenini okşar gibi kırık dalın
sırtında taşıdığı bir damla sudan
çiçeklere yaslanmış kavuşmayı bekliyor gelin
içinde kopan doru heyecanın allaştırdığı yanakları
şiirle adımlıyor evreni
göğsünde taşıdığı yürek
ilmek ilmek örülmüş aşktan
karıncadan yanadır şiir
kış ayazı yürekte büyüyen dalgın huzursuzluktan
güneşle toprağın söyleştiği ilk yazda
yuvasını sıvayan telaşlı çokluktan
kuyu kazıcıları su taşıyıcıları ve ekinler
duyuyor serinliğini rüzgarın
bir başak şiiri sırtlanarak göveriyor topraktan
bahçeye bakıyor annem
karıncalar doluşmuş ağaç kovuğuna diyor
sesi uzakta çıt
yalpalıyor siyah hat dağılıyor korkudan
karıncadan yanadır şiir
sabahın serinliğinde hevesli incelik
gülün tacına düşen damlayı öper dağıtmadan
çocuk sesleri geliyor
sunağı dağılmış kilisenin yamacından
avlusuna bağladığı atının gemini sertleyen köylü
anımsıyor ölümü
gizlice kazıyor haçı duvardan