Geyiksiz gece
halbuki korkulacak çok şey vardı ortalıkta
her şey kandandı acı bir o kadar
ve ölünce resmi resmi ölüyorduk zamana karşı
ama geyikli geceleri kaybettiğimizden beri
zaten ölüyorduk hepimiz
çiçekler ve çocuklar gibi
evet kimsesizdik ama umudumuz da yoktu
üç adam görsek cinayet sanıyorduk
üç güvercin görsek ölmeye uçuyordu hep
caddelerin kanımızla yıkanmasından tiksiniyorduk
kadınların kocalarına ağlamalarından usanıyorduk
sonra şahadet şerbetinden içiyorduk
kutsal ve aymaz
geyikli gecelerin içinden marşlarla geçiyorduk
biliyorum kuşlar götüremez
inaklar ve yazgılar kurtaramaz yanını yöresini
örneğin dualarla oturur içerdik çok kişi
ya da yatakta sırt sırta uyurduk hep kadın hep erkek
öpüşlerimiz gitgide sararırdı
omuzlarımız çökük ve kırgın
geyikli gecenin ulaşılmaz boşluğunda
yalnızız ve kızgın