Türkiye
seviyorum seni be
düştüğüm yerde oydun gözlerimi
sevdiklerime bilendin
ötekiydim koynuna
sağrına seyirci
ama yine de sevdim seni
anam da olmasa toptan üvey evlat
toptan mülteci
seviyorum seni be Türkiye
ilk heyecan gibi platonik ümitli
inan anlıyorum seni
sert rüzgârlar taşır bağrın
zirvelerin kesif kasvetli
bu yüzden çıkarlarına perde kılıyorlar seni
bir sabah örneğin ellerinde makaslarla karanlık yüzlü adamlar
iğfal edip ikiye böleceklermiş seni
tarumar olacakmış bin bir emekle ördüğün yatağın
adın şiirlerde kalacakmış belki
bu yüzdendir asabiyetin, önüne geleni dövme isteği
seni bunlarla kandırıyorlar belli ki
beni de dövmüşlerdi okulunun kapısında
sırf seviyorum diye Ahmet’i
anneme sövdüler sonra ağızları bıçkın
yüzüme yüzüme vurdular dişlerim elimde tespih tanesi
neymiş sevmiyormuşum seni
ilahi Türkiye
et tırnaktan ayrılmaz ki
seviyorum seni be
az mı koşturdum atlasında
en temiz yerindir çocukluğum