Prolog
İ
gözlerim
dehşetinde ısrarlı ayinlerin
siz ille de
kendimi sakındığımın yalvacı
İİ
gitmek ağrımaktır diyorum
duyulmuyor günün kuytudaki sancısı
ağaran gök kızaran tan
içime sokulmanın garip dürtüsü
yol başlarını tutuyor rüzgar
ağaçların kulaklarımdaki hazin hışırtısı
kalmak neyidir ölümün
nasıl kalınırsa kara bir gömütlüğün azabında
ölümle kendine kıymanın vahşi homurtusu
herkes yüzünü saklar bağrında
maskeler gördüğüm
olmamışlığın artı değeri pazar kurgusu
kim sevmekten söz açsa
kaldırımlara çocuklarını seren
karanlık erinç kokusu
duymazdan gelinmez akşam
saf kötülük yüzün kıvrımındaki cehalet
meydanlarda delişmen çokluk vurgusu
eğer aşk bitimliliğin alnacında
eğer aşk becerikli düzenin muştusuysa
parlak bir mermerin altında göveren kırım
hışım ve gözlerdeki çakımın ahengi
gittim kördüm yenildim
yaşanmışlığın hünkar sefaleti