Hatay türküsü
I
nisanın sıcağı çatlatan alnımı
ne ki taze kekik toplar annem
elleri bayraktır dalgalanır Akdeniz’de
eteklerinin arasına gizlemiştir çocukluğunu
II
Akdeniz deyince öğle nemli olur dudaklar
Amanoslar’ın sisi dağılır ansızın
çıkar gelir katır sırtı kömür satan yaşlılar
emeğin toprağa aktığı yerde
hambelese durur göveren murtlar
III
lirik bir türküdür uzanır sere serpe
maki gelir gerdanından öper dağların
esmer narlar çatlamaya başladı mı
gölgeleri seğirtir çeşme başlarında
gözleri korunaklı limandır kızların
IV
Yayladağı’nda kıvrak yollar dolanır Keldağ’ı
yamaçları tırmanır bulutlar
çokça keçi tütün yaprağı ve tezek
uçurumlar şen ve başı dik karşılar yağmuru
orada unutulmuş bir sınır çizgisidir Akdeniz
ayırır aynı göğe uyanan fukara halkları
V
Samandağ hırçın ve nemli
gururlu bir portakal çiçeği açmış da alnında
binyıllardan soğurur olmak bilincini
geniş bir zeytin ağacının dibinde
yaralarına tuz yunar finnen