Jakbyśmy się czuli, mając dostęp do tańca,
nie jako wyniosłej formy, przeznaczonej
jedynie dla wybitnych baletmistrzów, ale
jako naturalnej potrzeby ciała ludzkiego,
której nie ogranicza poczucie wstydu? Dla
mnie taniec jest narzędziem umożliwiają-
cym mówienie prawdy.
W sanskrycie, języku starożytnych Indii, ciało fi-
zyczne nazywane jest annamayakosha obok cia-
ła mentalnego- manomayakosha oraz bardziej
subtelnego ciała emocjonalnego. Przypominają
one warstwy, z których się składamy. Nałożone
na siebie, niczym powłoki, wpływają na to co czu-
jemy, jak widzimy i o czym myślimy. Czyli na to,
jak postrzegamy codzienność.
Ciało emocjonalne i ruch są bliskimi przyjaciółmi.
Ciało emocjonalne to powłoka, jak masa powie-
trza, która nieustannie się porusza. Przybiera ona
różne jakości, gęstości, temperatury, prędkości,
bo jej natura jest zmienna. Gdy nie pozwalamy
poruszać się ciału emocjonalnemu, w swoim ryt-
mie, zaczyna się ono blokować i napiętrzać, two-
rząc cyklon, czasem o katastrofalnych skutkach.Jak nie dopuścić do cyklonu, bądź jak poruszać
się w nim, gdy jeszcze dotykamy gruntu?Wydechem dla emocji, które wirują w zakamar-
kach, jest taniec. Pozwalamy masom powietrza
przenikać wnętrzności, a one w zamian powodu-
ją ruch ciała fizycznego.Dane jest nam ciało, i to nie jedno, więc taniec jest
naszym naturalnym i podstawowym sposobem
bycia. Osobiście odkrywam taniec codziennie.
Kończąc słowami, chcę zaprosić Was do wchło-
nięcia osobistej wypowiedzi-ruchowej.