ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Λόγια
Τι να πεις στην ψυχή όταν το κενό αγκαλιάζει τη σκέψη;
Αγκιστρωμένος στις καλές στιγμές και τις αγάπες του
παρελθόντος, προχωράς και το γκρι είναι το μόνο χρώμα
που αντικρίζεις.
Περιτριγυρισμένη από επίδοξους εραστές η ζωή σου κυλά
στο ρυθμό της σιγουριάς.
Γλυκά σ’οδηγεί το ρεύμα προς το τίποτα.
Νεκρές σκηνές που έχουν τρόμο, αγωνία, απελπισία.
Στις δάφνες της νίκης σου κάθεσαι και δείχνεις έλεος,
λογχίζοντας το κορμί μου πριν τους σπασμούς του θανάτου.
Πώς μπορεί να είναι χαρά όταν γελάει μόνο ο ένας;
Πώς μπορεί να είναι παιχνίδι όταν κανείς δεν παίζει;
Μόνος τραβώ το δρόμο της ζωής χωρίς αγάπη και χαρά.
Μακάρι να μπορούσα να πήγαινα πίσω χωρίς πρέπει κι
εξαρτήσεις, για να φωνάξω πως το γέλιο σου είναι
γεμάτο θλίψη.
Αλλάζει το τοπίο, δεν είναι πια το ίδιο.
Δεν έχει καμία σχέση μ’αυτό που ήξερα.
Μεγάλωσαν και γέρασαν τα δέντρα, λύγισαν στο χρόνο και
ακολούθησαν τις σειρήνες του θανάτου.
Κι εγώ μαζί τους.