ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Στους κερχανάδες
Το πρωινό δεν έχει χάρη κι η μέρα κάποια προσμονή.
Καφές τσιγάρο και βρισιές κάθε στιγμή του ίδια.
Σέρνω τα πόδια ανήμπορος μπροστά να κάνω βήμα,
τα νιάτα μου και την καρδιά στον κερχανά τα ξόδεψα και
τώρα στέκω μοναχός, ρημάδι η ζωή μου.
Τι κι αν μετάνιωσα ν’αλλάξω δεν μπορώ ούτε ένα γράμμα.
Γλυκές στιγμές που αγάπησα πήραν το δρόμο τους,
χάθηκαν, κι εκείνα τα χάδια στο κορμί σαν ψέμα τα
θυμάμαι. Σαν να’ναι παρμένα από βιβλίο.
Ρούχα φορώ που μοιάζουμε με νέου, μα ζαρωμένο είναι το
δέρμα μου το ίδιο και η ψυχή.
Σαν το τσιγάρο κάηκα και στάχτη απόμεινε σε ότι πολύ
αγάπησα, τα νιάτα, τη ζωή!