ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ
Στις γραμμές του τραίνου
Χαράζει η μέρα κι ο φανός στις γραμμές κοκκινίζει.
Κοιτάς το θολό τοπίο που σκεπάζει η πάχνη.
Ρουφάς επίμονα τον αέρα του πρωινού μαζί με την οσμή
απ’το ντίζελ.
Το τραίνο αφήνει τα ίχνη του, αρχίζει ξανά το ταξίδι.
Κλείνεις τα μάτια κι ονειρεύεσαι πως φεύγεις μαζί του.
Κρατάς σφιχτά το σίδερο της καρέκλας, καθώς ο ήχος της
μηχανής γεμίζει το χώρο.
Μετά ησυχία κι εσύ πάλι μόνος.
Κουλούρια, τσιγάρα, φωνάζει ο πραματευτής.
Κάποιο παιδί κρατάει ένα μπαλόνι κι ένας παλιάτσος κάνει
τούμπες για λεφτά.
Χαμογελάς πικρά.
Στις γραμμές του τραίνου τα χρόνια σου χάλασες για ένα
ταξίδι που ποτέ δεν έκανες.
Ένα ταξίδι που στοίχειωσε περιμένοντας στο πασάγιο το
σήμα του φύλακα.
Τα πρωινά της Κυριακής τα βήματα πάντα σ’οδηγούν στα
τραίνα.
Οι σκέψεις είναι καθαρές μα έχουν την ορμή της φυγής
iomirt
(iomirt)
#1