ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Στέρεψαν πια τα δάκρυα, τα’χυσες για τους άλλους. Για
τους γονείς, τ’αδέρφια, την πατρίδα. Κι ότι απόμεινε από
αυτά τα ξόδεψες για μένα.
Άνθησε η νεραντζιά και τ’αρωμά της ευωδιάζει, σαν να’ναι
μύρος απ’το λιβανιστήρι του παπά Γιώργη που δίνει χαρά
στις ψυχές μας.
Πόσο μου λείπει η φωνή του πατέρα, το βλέμμα του, η
συνετή του σκέψη, η ηρεμία του.
Κελαΐδισμα τα λόγια σου. Τα παραμύθια τόσο ζωντανά τα
κάνεις.
Στερνή μου σκέψη η αγκαλιά σου που’ναι ζεστή και
καρτερά μέσα της να με κλείσει.
Έχει στραγγίσει η υπομονή και μου τελείωσαν τα πρέπει.
Τόση θλίψη ποιος μπορεί να την αντέξει;