ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ
Οι αμπελώνες στο χωριό
Οι αμπελώνες στο χωριό από ψηλά σαν τους κοιτώ
μοιάζουν με θάλασσα.
Σειρές, σειρές τα κύματα φτάνουν κοντά μου.
Προσμένω το λευκό πανί και τη φωνή των γλάρων.
Η αρμύρα κολλάει στο σώμα μου κι ο ήλιος σκάβει
το κορμί μου.
Θαλάσσια αύρα στα όνειρά μου.
Γινάτι έγινε η ομορφιά σου.
Βρίζω τη μοίρα μου που ζω ψηλά, που δεν σε βλέπω, που
δεν σ’ακούω.
Στους αμπελώνες χάνομαι τα δειλινά.
Χαϊδεύω τα φύλλα, κοιτώ τους βότρυς, φαντάζομαι πως
είμαι στην αγκαλιά σου.
Το χειμώνα θα μεθύσω με τους χυμούς και τ’αρώματά σου.
Τόσο αγάπησα το φρέσκο σου χώμα και τη μυρωδιά από τα
τριμμένα φύλλα.
Τόσο πολύ είναι μέσα μου, που σαν θαλάσσια αύρα γεμίζουν
τα πνευμόνια μου και μου δίνουν αιώνια ζωή.