ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Κιτρινισμένα Φώτα
Μετά τη γιορτή οι αφίσες ήταν σκισμένες, οι βιτρίνες
δίχως φως κι η μουσική είχε πάψει να δονεί τον τόπο.
Λίγες στιγμές πριν τα χρυσά και τ’ασημένια
λαμποκοπούσαν στα στήθη των κοριτσιών.
Πολύς ο κόσμος, χιλιάδες χαμόγελα, κρυφές ματιές.
Μετά σκουπίδια στο πάτωμα.
Μαζί τους πεταμένα όνειρα και προσμονές.
Κάποια μάτια πνιγμένα στα δάκρυα, αντανακλούν το φως
του φεγγαριού και τα χέρια που πριν λίγες στιγμές
ίδρωναν από την κάψα του άλλου μισού, τώρα είναι
μόνα και κρύα.
Κι ακούγονται φωνές πάθους πίσω από τ’άδεια καφάσια,
καθώς μπαίνει μέσα σου ένας άγνωστος που δεν θα
ξανάβλεπες ποτέ στη ζωή σου. Χρόνια μετά θα λες πως
ήταν ότι πιο όμορφο είχες κάνει στη νεανική σου τρέλα.
Ο κόσμος συνέχισε να φεύγει και να ερημώνει η πλατεία.
Ένας μικροπωλητής ξαπόσταινε την ώρα που τα
σκουπιδιάρικα έπιαναν δουλειά.