ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ
Όταν τα βράδια συλλογιέμαι
Φλόγα μού φώτισε τη γκρίζα ζωή
από ένα τρεμάμενο μαύρο καντήλι
ποτάμι τα δάκρυα, έρωτες, φίλοι
μες στο σκοτάδι η κάθε στιγμή.
Πέρασμα είναι αυτό που θα ζήσω
δεν ξέρω από πού ήρθα και πού θα διαβώ
μόνο για εσένα ζωή θα μιλώ
ώσπου τα μάτια μια μέρα θα κλείσω.
Ότι κι αν κάνω, μα ότι κι αν πω
θέλω η ζωή μου τα ίχνη ν’αφήσει
ότι έζησα μ’έχει βαθιά στιγματίσει
κοιτώντας στο χώμα μονολογώ.
Μετά ξέρω θα’ρθει η γκρίζα σιωπή
Θα φύγουνε όλοι, τα λόγια θα σβήσουν
τα καλοκαίρια μου δεν θα γυρίσουν
στο τέλος θα μείνει μια μαύρη γραμμή.
iomirt
(iomirt)
#1