ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΡΤΣΗΣ
Εγώ μιλούσα, εσύ δεν άκουγες.
Δεν θέλω άλλες σκιές να βαραίνουν τα μάτια μου, δεν τις
αντέχω!
Κουράστηκα να εξηγώ την αλήθεια.
Τα βλέφαρα μου λυγίζουν, η αφή μου μουδιάζει, η ανάσα
μου είναι πνιχτή.
Κι εσύ αυτό που μπορούσες να ζήσεις μαζί μου, το πέταξες
για να βάλεις στη ζωή σου τις εμμονές κάποιου ξένου.
Εγώ μιλούσα, εσύ δεν άκουγες.
Κουράστηκα να περιμένω πότε θα βρεις την ηρεμία να
μ’ακούσεις.
Πάντα σε περίμενα και ποτέ δεν σ’είχα.
Μα πάντα έτσι δεν ήταν; Πάντα έτσι το θυμάμαι.
Πέρασαν τα χρόνια, έγειρε το κορμί μου και τότε πίστεψα
πως κάτι άλλαξε, πως κάτι νέο μπήκε στη σκέψη.
Χαμένος χρόνος, χαμένος κόπος.
Αυτό που είναι να κάνεις θα το κάνεις!
Τίποτα δεν άλλαξε.
Γνωρίζω πως τα συναισθήματα, μας οδηγούν πολλές φορές
σε αδιέξοδο.
Τον πήρα πολλές φορές αυτόν τον δρόμο.
Σάμπως έμαθα κι εγώ;